1. ลูกเอ๋ย จงปฏิบัติตามคำของเราจงสะสมคำบัญชาของเราไว้กับตัว
2. จงทำตามคำบัญชาของเรา และเจ้าจะมีชีวิตอยู่จงรักษาคำสอนของเราไว้ดั่งแก้วตา
3. จงพันมันไว้รอบนิ้วเป็นเครื่องเตือนใจและจงจารึกมันไว้ในดวงใจ
4. จงกล่าวแก่ปัญญาว่า “เธอเป็นพี่สาวของฉัน”จงเรียกความเข้าใจว่า “ญาติของฉัน”
5. สิ่งเหล่านี้จะคุ้มกันเจ้าจากหญิงแพศยาจากคำออดอ้อนเย้ายวนของหญิงเสเพล
6. เพราะครั้งหนึ่งเรายืนอยู่ที่หน้าต่างบ้านของเราเรามองลอดหน้าต่างลงไป
7. เรามองลงไปในหมู่คนอ่อนต่อโลกเราสังเกตเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่ไม่รู้จักคิด
8. เขาเดินไปตามถนนแถวบ้านของนางเดินไปตามทางสู่บ้านของนาง
9. ใกล้สิ้นวัน ยามโพล้เพล้ขณะค่ำคืนย่างเข้ามา
10. ดูสิ! หญิงคนหนึ่งออกมาพบเขาแต่งตัวเยี่ยงโสเภณีและมีเจตนาแอบแฝงในใจ
11. (นางพูดพล่ามไร้ยางอายอยู่ไม่ติดบ้าน
12. เดี๋ยวไปที่ถนน เดี๋ยวอยู่ที่ลานเมืองคอยซุ่มดักอยู่ทุกมุมเมือง)
13. นางโผเข้ากอดเขา จูบเขาและพูดหน้าตาเฉยว่า
14. “ฉันมีเครื่องเซ่นรออยู่ที่บ้านวันนี้ฉันได้แก้บนหลายเรื่องแล้ว
15. ดังนั้นฉันจึงออกมาพบเธอฉันตามหาเธอ แล้วฉันก็พบเธอ
16. ฉันปูเตียงไว้ด้วยผ้าลินินสีสวยจากอียิปต์
17. ประพรมด้วยมดยอบกฤษณาและอบเชย
18. มาสิ ให้เราเริงรักดื่มด่ำกันถึงพรุ่งนี้เช้าเลยให้เราเริงสำราญด้วยความรัก
19. สามีของฉันไม่อยู่บ้านเขาเดินทางไปแดนไกล
20. เขาเอาเงินไปเต็มกระเป๋ากว่าจะกลับมาก็วันเพ็ญ”
21. นางโอ้โลมเขาด้วยคำหวานหูออดอ้อนจนเขาเสียที
22. เขาก็เดินต้อยๆ ตามนางไปทันทีเหมือนวัวถูกจูงเข้าโรงฆ่าสัตว์เหมือนกวางก้าวไปติดกับ
23. จนกระทั่งถูกปักด้วยธนูลึกไปถึงตับเหมือนนกบินไปหากับดักไม่รู้ว่าความตายรออยู่ข้างหน้า
24. ลูกทั้งหลายเอ๋ย บัดนี้จงฟังเราเถิดจงใส่ใจถ้อยคำของเรา
25. อย่าปล่อยใจไปตามทางของนางอย่าหลงไปตามทางนั้น
26. เพราะเหยื่อที่นางฟาดฟันลงนั้นมากมายนักแม้แต่คนยิ่งใหญ่ก็ตายเพราะนาง
27. บ้านของนางเป็นทางหลวงสู่หลุมศพนำไปถึงห้องแห่งความตาย