1. ผู้ที่ถูกตักเตือนบ่อยๆ แต่ยังทำคอแข็งไม่ฟังจะแหลกสลายเกินเยียวยาในชั่วพริบตา
2. เมื่อคนชอบธรรมเจริญ ผู้คนก็ชื่นชมยินดีเมื่อคนชั่วขึ้นปกครอง ผู้คนก็โอดครวญ
3. ชายที่รักสติปัญญาทำให้พ่อสุขใจแต่คนที่คบหาสมาคมกับหญิงโสเภณีก็จะหมดเนื้อหมดตัว
4. กษัตริย์สร้างความมั่นคงให้ชาติด้วยความยุติธรรมแต่กษัตริย์ที่รับสินบนก็ทำลายชาติ
5. ผู้ที่ประจบสอพลอเพื่อนบ้านของตนก็กางข่ายไว้ดักเท้าของตน
6. คนเลวติดกับเพราะบาปของตนแต่คนชอบธรรมโห่ร้องยินดี
7. คนชอบธรรมใส่ใจในความยุติธรรมเพื่อผู้ยากไร้แต่คนชั่วไม่แยแส
8. คนชอบเยาะเย้ยทำให้บ้านเมืองโกลาหลแต่คนฉลาดทำให้ความโกลาหลสงบลง
9. หากคนฉลาดต้องเผชิญหน้ากับคนโง่ในศาลคนโง่ก็จะโกรธจนตัวสั่น หัวเราะเย้ยหยัน และไม่มีความสงบสุข
10. คนกระหายเลือดเกลียดชังคนสุจริตและหาทางกำจัดผู้ที่เที่ยงธรรม
11. คนโง่เขลาระบายความโกรธเต็มที่แต่คนฉลาดจะสงบนิ่งได้ในที่สุด
12. ถ้าผู้ครอบครองฟังความเท็จข้าราชการทุกคนของเขาจะกลายเป็นคนชั่วไปด้วย
13. ผู้ยากไร้และผู้กดขี่ข่มเหงก็เหมือนกันอย่างหนึ่งคือองค์พระผู้เป็นเจ้าประทานตาที่แลเห็นให้พวกเขาทั้งคู่
14. หากกษัตริย์ให้ความเที่ยงธรรมแก่ผู้ยากไร้ราชบัลลังก์ก็จะยืนยงเสมอ
15. ไม้เรียวและการลงโทษจะให้ปัญญาแต่เด็กที่ถูกปล่อยปละละเลยจะทำให้แม่อับอายขายหน้า
16. เมื่อคนชั่วเจริญ บาปก็ทวีขึ้นแต่คนชอบธรรมจะเห็นความล่มจมของเหล่าคนชั่ว
17. จงอบรมสั่งสอนลูกของเจ้า แล้วเขาจะทำให้เจ้ามีสันติสุขเขาจะทำให้เจ้าชื่นอกชื่นใจ
18. ในที่ซึ่งไม่มีการเผยพระวจนะ สังคมก็โกลาหลวุ่นวายแต่ความสุขมีแก่ผู้ที่รักษาบทบัญญัติ
19. จะอบรมสั่งสอนคนรับใช้ด้วยคำพูดอย่างเดียวไม่ได้แม้เขาเข้าใจ เขาก็ไม่ยอมทำตาม
20. เจ้าเห็นคนที่พูดพล่อยๆ หรือไม่?ยังมีความหวังสำหรับคนโง่มากกว่าเขา
21. การประคบประหงมคนรับใช้ตั้งแต่เด็กเขาจะนำความทุกข์โศกมาให้ในที่สุด
22. คนขี้โมโหก่อการวิวาทและคนเลือดร้อนทำบาปมากมาย
23. ความหยิ่งผยองทำให้คนเราตกต่ำส่วนผู้ที่จิตใจถ่อมสุภาพได้รับเกียรติ
24. ผู้ที่สมคบกับขโมยก็เป็นศัตรูกับตัวเองต้องสาบานในศาลแต่ไม่กล้าเป็นพยาน
25. ความกลัวของคนเป็นเพียงกับดักแต่ผู้ที่วางใจในองค์พระผู้เป็นเจ้าก็ปลอดภัย
26. หลายคนวิ่งเต้นเข้าหาเจ้านายแต่คนเราได้รับความยุติธรรมจากองค์พระผู้เป็นเจ้า
27. คนอยุติธรรมชิงชังคนชอบธรรมแต่คนเที่ยงตรงชิงชังคนชั่ว