1. พระทัยของกษัตริย์อยู่ในพระหัตถ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นเหมือนธารน้ำไหลซึ่งพระเจ้าทรงนำไปสู่คนทั้งปวงที่พระองค์พอพระทัย
2. ทางทั้งสิ้นของมนุษย์ก็ดูถูกต้องในสายตาของเขาแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประเมินจิตใจ
3. การทำสิ่งที่ถูกต้องและยุติธรรมเป็นที่ปรารถนาขององค์พระผู้เป็นเจ้ายิ่งกว่าเครื่องบูชา
4. ตาเย่อหยิ่งและใจผยองคือทุ่งนาที่ไม่ได้หว่านไถของคนชั่วทั้งสองสิ่งนี้ล้วนเป็นบาป
5. แผนงานของคนขยันนำมาซึ่งผลกำไรเช่นเดียวกับที่ความรีบร้อนนำมาซึ่งความขัดสน
6. ทรัพย์สินที่ได้มาจากลิ้นโป้ปดคือหมอกควันที่จางหาย และกับดักมรณะ
7. ความอำมหิตของคนชั่วจะลากพวกเขาไปสู่หายนะเพราะเขาไม่ยอมทำสิ่งที่ถูกต้อง
8. วิถีทางของผู้ทำผิดนั้นคดเคี้ยวส่วนความประพฤติของผู้บริสุทธิ์นั้นเที่ยงตรง
9. อยู่ที่มุมดาดฟ้าดีกว่าอยู่ร่วมชายคากับภรรยาที่ชอบหาเรื่อง
10. คนชั่วปรารถนาชั่วเพื่อนบ้านไม่เคยได้รับความเมตตาจากเขา
11. เมื่อคนชอบเยาะเย้ยถูกลงโทษ คนอ่อนต่อโลกก็เกิดปัญญาเมื่อฟังคนฉลาด เขาก็ได้ความรู้
12. องค์ผู้ทรงธรรมจับตาดูบ้านของคนชั่วและฉุดคนชั่วลงสู่หายนะ
13. คนที่ปิดหูจากเสียงร่ำร้องของคนจนก็จะร่ำร้องและไม่ได้รับคำตอบเช่นกัน
14. ของกำนัลที่แอบให้ก็ช่วยบรรเทาความโกรธสินบนซึ่งซุกอยู่ในกระเป๋าก็ช่วยลดหย่อนผ่อนโทษร้ายแรง
15. การผดุงความยุติธรรมทำให้ผู้ชอบธรรมชื่นชมยินดีแต่ทำให้ผู้ทำชั่วขวัญหนีดีฝ่อ
16. คนที่เตลิดไปจากทางแห่งความเข้าใจจะจบลงในหมู่คนตาย
17. ผู้ที่รักความสนุกสนานจะยากจนผู้ที่รักเหล้าองุ่นและน้ำมันมะกอกจะไม่มีวันร่ำรวย
18. คนชั่วจะกลายเป็นค่าไถ่ให้คนชอบธรรมคนไม่ซื่อสัตย์เป็นค่าไถ่ให้คนเที่ยงธรรม
19. อาศัยอยู่ในถิ่นกันดารดีกว่าอยู่กับภรรยาอารมณ์ร้ายชอบทะเลาะ
20. คนฉลาดเก็บข้าวปลาอาหารชั้นเลิศไว้ในคลังแต่คนโง่กินล้างกินผลาญสิ่งที่มีจนหมด
21. ผู้ที่ติดตามความชอบธรรมและความรักย่อมพบชีวิต ความเจริญรุ่งเรือง และเกียรติ
22. คนฉลาดสามารถโจมตีเมืองของคนที่มีกำลังและทลายที่มั่นซึ่งเขาไว้วางใจ
23. ผู้ที่ระวังปากและลิ้นของตนก็ปกป้องตนให้พ้นจากหายนะ
24. คนเย่อหยิ่ง คนจองหอง มีชื่อว่า “นักเยาะเย้ย”เขาทำตัวยโสโอหัง
25. ความอยากของคนเกียจคร้านฆ่าตัวเขาเองเพราะเขาไม่ยอมลงมือทำงาน
26. เขาอยากได้โน่นอยากได้นี่อยู่วันยังค่ำแต่คนชอบธรรมเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่
27. เครื่องบูชาของคนชั่วนั้นน่าชิงชังโดยเฉพาะเมื่อเขานำมาด้วยเจตนาชั่ว!
28. ผู้ให้คำพยานเท็จจะพินาศแต่คนที่ตั้งใจฟังจะเป็นพยานที่เชื่อถือได้เสมอ
29. คนชั่วดื้อดึงถือดีส่วนคนเที่ยงธรรมไตร่ตรองถึงวิถีทางของตน
30. ไม่มีสติปัญญา หรือวิจารณญาณ หรือแผนการใดๆที่ต่อต้านพระประสงค์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าได้