13. Daarop sê Dawid vir Gad: “Ek is in groot benoudheid; laat my in die hand van יהוה val, want sy liefdevolle omgee is baie groot, maar laat my nie in die hande van mense oorgegee word nie.”
14. יהוה het ’n pes oor Yisra’el gestuur en sewentig duisend man van Yisra’el is dood.
15. יהוה het ’n engel na Yerushalayim gestuur om dit te vernietig en terwyl hy dit vernietig, het יהוה dit gesien en dit oorweeg en die ramp afgeweer en aan die engel wat vernietig het, gesê: “Jy het baie vernietig, trek nou jou hand terug!” Die engel van יהוה het by die dorsvloer van Aravnah, die Y’vusiet, gestaan.
16. Dawid het sy oë opgeslaan en die engel van יהוה tussen die aarde en die hemel sien staan met sy ontblote swaard in sy hand oor Yerushalayim uitgestrek. Toe het Dawid en die oudstes, wat by hom was, met rouklere bedek, op hulle gesigte neergeval.
17. Dawid sê vir God: “Is dit nie ék wat beveel het om die volk te tel nie? Ja, dit is ek wat gesondig en baie verkeerd gedoen het, maar hierdie onskuldige skape, wat het hulle gedoen? יהוה, my God, laat U hand teen my en my vader se huis wees, maar laat die plaag ophou teen U volk.”