8. Dan sê haar man, Elkanah, vir haar: “Hannah, waarom huil jy en waarom eet jy nie en waarom is jou binneste treurig? Is ek nie vir jou beter as tien seuns nie?”
9. Hannah het opgestaan nadat hulle geëet en gedrink het in Shiloh en na die Huis van יהוה gegaan. `Eli, die priester, het op die stoel by die deurpos van die tempel van יהוה gesit.
10. Sy het, baie bedroef, tot יהוה gebid en bitterlik gehuil.Lev 27; Num 3:43-45 van sy lewe en ’n skeermes sal nooit op sy kop kom nie.”Rig 13:4,5
11. Sy het ’n gelofte gedoen en gesê: “יהוה-Tzva’ot, as U waarlik die ellende van U diensmaagd raaksien en my onthou en U diensmaagd nie vergeet nie, maar U diensmaagd ’n seun gee, dan sal ek hom aan יהוה gee al die dae
12. Dit het gebeur terwyl sy aanhou bid voor יהוה dat `Eli haar mond dophou.
13. Hannah het in haar binneste gepraat, net haar lippe het beweeg, maar haar stem is nie gehoor nie; `Eli het gedink dat sy dronk was.
14. Toe sê `Eli vir haar: “Hoe lank wil jy jouself dronk maak? Sit jou wyn van jou af weg.”
15. Hannah antwoord egter: “Nee, my meester, ek is ’n vrou wat in my gees onderdruk is; ek het nie wyn of sterk drank gedrink nie, maar ek het my verstand, wil en emosie voor יהוה uitgestort.
16. Beskou tog nie u dienares as ’n waardelose vrou nie, want ek het tot nou toe vanuit my groot bekommernis en verdriet gepraat.”
17. Toe antwoord `Eli en sê: “Gaan in vrede, gesondheid, voorspoed en vergenoegdheid en mag die God van Yisra’el jou versoeke, wat jy van Hom gevra het, toestaan.”
18. Sy sê: “Mag u dienares guns in u oë vind.” Die vrou het toe weggegaan en sy het geëet en haar gesig was nie dieselfde nie.
19. Toe het hulle die oggend vroeg opgestaan en voor יהוה aanbid en teruggegaan na hulle huis in Ramah en Elkanah het ’n intieme verhouding met sy vrou Hannah gehad en יהוה het haar onthou.
20. Dit het gebeur op die tyd nadat Hannah bevrug is dat sy geboorte gegee het aan ’n seun en hom Sh’mu’el genoem het, “want,” het sy gesê, “ek het hom van יהוה gevra.”
21. Toe het die man, Elkanah, saam met sy huisgesin opgegaan om aan יהוה die jaarlikse offer en sy gelofte-offer te bring,
22. maar Hannah het nie opgegaan nie, want sy het vir haar man gesê: “Wanneer die seun gespeen is, dan sal ek hom bring dat hy voor die Teenwoordigheid van יהוה kan verskyn en daar vir altyd bly.”