6. เมื่อเราเลี้ยงดูพวกเขา พวกเขาก็อิ่มหนำเมื่ออิ่มหนำแล้ว พวกเขาก็หยิ่งผยองขึ้นและลืมเรา
7. ดังนั้นเราจึงจู่โจมเข้าใส่พวกเขาเหมือนสิงโตเราจะซุ่มอยู่ริมทางเหมือนเสือดาว
8. เหมือนแม่หมีที่ถูกขโมยลูกไปเราจะเข้าโจมตีและฉีกพวกเขาออกเราจะเป็นดั่งราชสีห์ที่กลืนกินพวกเขาสัตว์ป่าจะฉีกพวกเขาออกเป็นชิ้นๆ
9. “อิสราเอลเอ๋ย เจ้าถูกทำลายล้างเพราะเจ้าต่อสู้เราผู้ที่ช่วยเหลือเจ้า
10. ไหนล่ะกษัตริย์ของเจ้า ผู้ที่จะช่วยเจ้าได้?ไหนล่ะเจ้าเมืองทั้งปวงที่เจ้าพูดว่า‘ให้เรามีกษัตริย์และเจ้านายเถิด’?
11. ฉะนั้นเราจึงให้กษัตริย์แก่เจ้าด้วยโทสะของเราและเราก็พรากเขาไปด้วยความกริ้วโกรธของเรา
12. ความผิดของเอฟราอิมถูกสะสมไว้และบาปของเขาถูกบันทึกไว้
13. เขาเจ็บปวดเหมือนหญิงใกล้คลอดแต่เขาเป็นเด็กไร้สติปัญญาเมื่อถึงเวลาแล้วเขาก็ไม่ยอมคลอดออกมา