1. เมื่อเอฟราอิมกล่าว ผู้คนก็สั่นสะท้านเขาเป็นที่ยกย่องในอิสราเอลแต่เขาก็มีความผิดและตายไปเพราะกราบไหว้พระบาอัล
2. บัดนี้ เขายิ่งทำบาปมากขึ้นเขาใช้เงินทำรูปเคารพเพื่อตัวเขาเองเป็นเทวรูปที่ปั้นแต่งขึ้นอย่างชาญฉลาดทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นผลงานของช่างฝีมือผู้คนกล่าวถึงคนเหล่านี้ว่า“พวกเขาใช้มนุษย์เป็นเครื่องบูชาและจูบเทวรูปลูกวัว”
3. ฉะนั้นเขาจะเป็นเหมือนหมอกในยามเช้าเหมือนน้ำค้างยามรุ่งอรุณซึ่งหายลับไปเหมือนแกลบปลิวจากลานนวดข้าวเหมือนควันที่ลอยออกไปทางหน้าต่าง
4. “แต่เราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าผู้นำเจ้าออกมาจากอียิปต์เจ้าจะไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากเราและไม่มีผู้ช่วยให้รอดอื่นใดยกเว้นเรา
5. เราฟูมฟักดูแลเจ้าในทะเลทรายในดินแดนอันร้อนระอุ
6. เมื่อเราเลี้ยงดูพวกเขา พวกเขาก็อิ่มหนำเมื่ออิ่มหนำแล้ว พวกเขาก็หยิ่งผยองขึ้นและลืมเรา
7. ดังนั้นเราจึงจู่โจมเข้าใส่พวกเขาเหมือนสิงโตเราจะซุ่มอยู่ริมทางเหมือนเสือดาว
8. เหมือนแม่หมีที่ถูกขโมยลูกไปเราจะเข้าโจมตีและฉีกพวกเขาออกเราจะเป็นดั่งราชสีห์ที่กลืนกินพวกเขาสัตว์ป่าจะฉีกพวกเขาออกเป็นชิ้นๆ
9. “อิสราเอลเอ๋ย เจ้าถูกทำลายล้างเพราะเจ้าต่อสู้เราผู้ที่ช่วยเหลือเจ้า
10. ไหนล่ะกษัตริย์ของเจ้า ผู้ที่จะช่วยเจ้าได้?ไหนล่ะเจ้าเมืองทั้งปวงที่เจ้าพูดว่า‘ให้เรามีกษัตริย์และเจ้านายเถิด’?
11. ฉะนั้นเราจึงให้กษัตริย์แก่เจ้าด้วยโทสะของเราและเราก็พรากเขาไปด้วยความกริ้วโกรธของเรา
12. ความผิดของเอฟราอิมถูกสะสมไว้และบาปของเขาถูกบันทึกไว้
13. เขาเจ็บปวดเหมือนหญิงใกล้คลอดแต่เขาเป็นเด็กไร้สติปัญญาเมื่อถึงเวลาแล้วเขาก็ไม่ยอมคลอดออกมา
14. “เราจะไถ่ตัวพวกเขาจากอำนาจของแดนผู้ตายเราจะไถ่เขาจากความตายความตายเอ๋ย ไหนล่ะพิษสงของเจ้า?แดนผู้ตายเอ๋ย ไหนล่ะหายนะของเจ้า?“เราจะไม่มีความเมตตาสงสารเลย
15. ถึงแม้ว่าเขารุ่งโรจน์อยู่ในหมู่พี่น้องแต่ลมตะวันออกจากองค์พระผู้เป็นเจ้าจะมาถึงพัดกระหน่ำมาจากทะเลทรายน้ำพุของเขาจะไม่ไหลบ่อน้ำของเขาจะเหือดแห้งและคลังของเขาจะถูกปล้นชิงเอาทรัพย์สมบัติไปหมด
16. ชาวสะมาเรียต้องรับโทษความผิดของตนเพราะพวกเขากบฏต่อพระเจ้าของพวกเขาพวกเขาจะล้มลงด้วยดาบลูกอ่อนของพวกเขาจะถูกจับฟาดกับพื้นและหญิงมีครรภ์ของพวกเขาจะถูกผ่าท้อง”