7. คนชอบธรรมใส่ใจในความยุติธรรมเพื่อผู้ยากไร้แต่คนชั่วไม่แยแส
8. คนชอบเยาะเย้ยทำให้บ้านเมืองโกลาหลแต่คนฉลาดทำให้ความโกลาหลสงบลง
9. หากคนฉลาดต้องเผชิญหน้ากับคนโง่ในศาลคนโง่ก็จะโกรธจนตัวสั่น หัวเราะเย้ยหยัน และไม่มีความสงบสุข
10. คนกระหายเลือดเกลียดชังคนสุจริตและหาทางกำจัดผู้ที่เที่ยงธรรม
11. คนโง่เขลาระบายความโกรธเต็มที่แต่คนฉลาดจะสงบนิ่งได้ในที่สุด
12. ถ้าผู้ครอบครองฟังความเท็จข้าราชการทุกคนของเขาจะกลายเป็นคนชั่วไปด้วย
13. ผู้ยากไร้และผู้กดขี่ข่มเหงก็เหมือนกันอย่างหนึ่งคือองค์พระผู้เป็นเจ้าประทานตาที่แลเห็นให้พวกเขาทั้งคู่
14. หากกษัตริย์ให้ความเที่ยงธรรมแก่ผู้ยากไร้ราชบัลลังก์ก็จะยืนยงเสมอ
15. ไม้เรียวและการลงโทษจะให้ปัญญาแต่เด็กที่ถูกปล่อยปละละเลยจะทำให้แม่อับอายขายหน้า
16. เมื่อคนชั่วเจริญ บาปก็ทวีขึ้นแต่คนชอบธรรมจะเห็นความล่มจมของเหล่าคนชั่ว
17. จงอบรมสั่งสอนลูกของเจ้า แล้วเขาจะทำให้เจ้ามีสันติสุขเขาจะทำให้เจ้าชื่นอกชื่นใจ