16. เมื่อคนชั่วเจริญ บาปก็ทวีขึ้นแต่คนชอบธรรมจะเห็นความล่มจมของเหล่าคนชั่ว
17. จงอบรมสั่งสอนลูกของเจ้า แล้วเขาจะทำให้เจ้ามีสันติสุขเขาจะทำให้เจ้าชื่นอกชื่นใจ
18. ในที่ซึ่งไม่มีการเผยพระวจนะ สังคมก็โกลาหลวุ่นวายแต่ความสุขมีแก่ผู้ที่รักษาบทบัญญัติ
19. จะอบรมสั่งสอนคนรับใช้ด้วยคำพูดอย่างเดียวไม่ได้แม้เขาเข้าใจ เขาก็ไม่ยอมทำตาม
20. เจ้าเห็นคนที่พูดพล่อยๆ หรือไม่?ยังมีความหวังสำหรับคนโง่มากกว่าเขา
21. การประคบประหงมคนรับใช้ตั้งแต่เด็กเขาจะนำความทุกข์โศกมาให้ในที่สุด
22. คนขี้โมโหก่อการวิวาทและคนเลือดร้อนทำบาปมากมาย
23. ความหยิ่งผยองทำให้คนเราตกต่ำส่วนผู้ที่จิตใจถ่อมสุภาพได้รับเกียรติ
24. ผู้ที่สมคบกับขโมยก็เป็นศัตรูกับตัวเองต้องสาบานในศาลแต่ไม่กล้าเป็นพยาน
25. ความกลัวของคนเป็นเพียงกับดักแต่ผู้ที่วางใจในองค์พระผู้เป็นเจ้าก็ปลอดภัย
26. หลายคนวิ่งเต้นเข้าหาเจ้านายแต่คนเราได้รับความยุติธรรมจากองค์พระผู้เป็นเจ้า
27. คนอยุติธรรมชิงชังคนชอบธรรมแต่คนเที่ยงตรงชิงชังคนชั่ว