พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

สุภาษิต 21:18-30 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

18. คนชั่วจะกลายเป็นค่าไถ่ให้คนชอบธรรมคนไม่ซื่อสัตย์เป็นค่าไถ่ให้คนเที่ยงธรรม

19. อาศัยอยู่ในถิ่นกันดารดีกว่าอยู่กับภรรยาอารมณ์ร้ายชอบทะเลาะ

20. คนฉลาดเก็บข้าวปลาอาหารชั้นเลิศไว้ในคลังแต่คนโง่กินล้างกินผลาญสิ่งที่มีจนหมด

21. ผู้ที่ติดตามความชอบธรรมและความรักย่อมพบชีวิต ความเจริญรุ่งเรือง และเกียรติ

22. คนฉลาดสามารถโจมตีเมืองของคนที่มีกำลังและทลายที่มั่นซึ่งเขาไว้วางใจ

23. ผู้ที่ระวังปากและลิ้นของตนก็ปกป้องตนให้พ้นจากหายนะ

24. คนเย่อหยิ่ง คนจองหอง มีชื่อว่า “นักเยาะเย้ย”เขาทำตัวยโสโอหัง

25. ความอยากของคนเกียจคร้านฆ่าตัวเขาเองเพราะเขาไม่ยอมลงมือทำงาน

26. เขาอยากได้โน่นอยากได้นี่อยู่วันยังค่ำแต่คนชอบธรรมเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่

27. เครื่องบูชาของคนชั่วนั้นน่าชิงชังโดยเฉพาะเมื่อเขานำมาด้วยเจตนาชั่ว!

28. ผู้ให้คำพยานเท็จจะพินาศแต่คนที่ตั้งใจฟังจะเป็นพยานที่เชื่อถือได้เสมอ

29. คนชั่วดื้อดึงถือดีส่วนคนเที่ยงธรรมไตร่ตรองถึงวิถีทางของตน

30. ไม่มีสติปัญญา หรือวิจารณญาณ หรือแผนการใดๆที่ต่อต้านพระประสงค์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าได้