พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

สุภาษิต 19:17-26 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

17. ผู้ที่เมตตาคนยากจนก็เท่ากับให้องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงยืมและพระองค์จะทรงให้รางวัลตอบแทนสิ่งที่เขาทำ

18. จงอบรมบ่มนิสัยลูก เพราะสิ่งนี้ให้ความหวังอย่ารู้เห็นเป็นใจให้เขาต้องตาย

19. คนใจร้อนจะต้องรับโทษของตนเองถ้าเจ้าจะช่วยเขา ก็ต้องช่วยกันอยู่ร่ำไป

20. จงฟังคำแนะนำและรับคำตักเตือนเพื่อในที่สุดเจ้าจะได้เป็นหนึ่งในบรรดาคนฉลาด

21. ในใจของมนุษย์มีแผนงานมากมายแต่พระประสงค์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะสำเร็จ

22. สิ่งที่คนเราปรารถนาคือความรักอันยั่งยืนและเป็นคนยากจนก็ดีกว่าเป็นคนโกหก

23. ความยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้านำไปสู่ชีวิตเขาจะอิ่มหนำและพักสงบปราศจากความทุกข์ร้อน

24. คนเกียจคร้านแช่มือคาอยู่ในชามไม่ยอมแม้แต่จะหยิบอาหารใส่ปากตนเอง!

25. จงเฆี่ยนคนชอบเยาะเย้ย แล้วคนอ่อนต่อโลกจะเรียนรู้ความสุขุมรอบคอบจงเตือนคนที่มีวิจารณญาณและเขาจะเรียนรู้

26. ลูกที่ปล้นพ่อและขับไล่แม่ก็เป็นลูกที่นำความอับอายขายหน้ามาให้