พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

สุภาษิต 14:9-19 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

9. คนโง่ล้อเล่นกับความผิดบาปแต่ในหมู่คนเที่ยงธรรมมีแต่ความปรารถนาดี

10. มีแต่ใจตนเองที่รู้ถึงความขมขื่นและไม่มีใครร่วมรับรู้สันติสุขในใจ

11. บ้านของคนชั่วจะถูกทำลายราบคาบแต่เพิงของคนเที่ยงธรรมจะเจริญขึ้น

12. มีทางหนึ่งซึ่งคนเราคิดว่าถูกต้องแต่จุดจบของทางเหล่านี้คือความตาย

13. แม้ขณะหัวเราะ จิตใจอาจปวดร้าวและความชื่นชมยินดีอาจจบลงด้วยความโศกเศร้า

14. คนละทิ้งความเชื่อจะถูกลงโทษอย่างสาสมเพราะทางของเขาแต่คนดีก็ได้รับบำเหน็จของตน

15. คนอ่อนต่อโลกเชื่อไปหมดทุกอย่างแต่คนสุขุมรอบคอบรู้จักยั้งคิดในแต่ละย่างก้าว

16. คนฉลาดยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าและหลีกห่างจากความชั่วส่วนคนโง่หุนหันพลันแล่นแต่หลงคิดว่าตนเองมั่นคงปลอดภัย

17. คนวู่วามทำอะไรโง่ๆและคนเจ้าเล่ห์เป็นที่เกลียดชัง

18. คนอ่อนต่อโลกรับความโง่เป็นมรดกแต่คนสุขุมรอบคอบรับความรู้เป็นมงกุฎ

19. คนชั่วจะก้มกราบลงต่อหน้าคนดีและคนเลวจะกราบลงที่ประตูรั้วของคนชอบธรรม