1. องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเกลียดตาชั่งไม่เที่ยงแต่พอพระทัยเครื่องชั่งที่เที่ยงตรง
2. เมื่อความเย่อหยิ่งมา ความอัปยศก็ตามมาส่วนปัญญามากับความถ่อมสุภาพ
3. ความสัตย์สุจริตนำทางให้คนเที่ยงธรรมส่วนความปลิ้นปล้อนทำให้คนไม่ซื่อสัตย์พลิกคว่ำ
4. ทรัพย์สมบัติช่วยอะไรไม่ได้ในวันแห่งพระพิโรธแต่ความชอบธรรมช่วยกอบกู้ให้พ้นจากความตาย
5. ความชอบธรรมของคนดีไร้ที่ติรักษาทางของเขาให้ตรงส่วนคนชั่วจะล้มลงโดยความชั่วร้ายของตน
6. ความชอบธรรมของคนเที่ยงตรงช่วยกอบกู้เขาส่วนคนไม่ซื่อสัตย์ติดกับเพราะความปรารถนาชั่วของตน
7. เมื่อคนชั่วตายไป ความหวังของเขาก็พังพินาศทุกสิ่งที่เขาคาดหวังว่าจะได้จากอำนาจของตนก็สูญเปล่า
8. คนชอบธรรมได้รับการช่วยเหลือให้พ้นจากความทุกข์ร้อนแต่ความทุกข์นั้นจะตกอยู่กับคนชั่วแทน
9. ปากของคนกลับกลอกทำลายเพื่อนบ้านส่วนคนชอบธรรมหนีพ้นโดยอาศัยความรู้
10. เมื่อคนชอบธรรมเจริญรุ่งเรือง บ้านเมืองก็ปีติยินดีเมื่อคนชั่วย่อยยับ ก็มีเสียงโห่ร้องยินดี
11. โดยพรของคนเที่ยงธรรม บ้านเมืองก็เป็นที่ยกย่องแต่โดยปากของคนชั่ว บ้านเมืองก็พินาศย่อยยับ
12. คนไร้สามัญสำนึกก็เหยียดหยามเพื่อนบ้านส่วนคนที่มีความเข้าใจย่อมสงบปากสงบคำ
13. คำซุบซิบนินทาแพร่งพรายความลับส่วนคนที่ไว้วางใจได้ก็รักษาความลับไว้
14. ถ้าขาดการชี้นำ ประเทศชาติก็ล่มจมแต่มีที่ปรึกษาหลายคนก็ปลอดภัย
15. ผู้ที่ค้ำประกันให้คนแปลกหน้าจะเดือดร้อนแน่นอนแต่ผู้ที่ไม่ยอมจับมือวางมัดจำก็ปลอดภัย
16. หญิงผู้มีใจกรุณาย่อมได้รับความนับถือส่วนชายใจร้ายย่อมได้แต่เงินเท่านั้น