1. นิมิตของโอบาดีห์พระเจ้าตรัสเกี่ยวด้วยเรื่องเอโดมดังนี้ว่าเราได้ยินข่าวจากพระเจ้าทูตคนหนึ่งถูกส่งไปท่ามกลางบรรดาประชาชาติให้พูดว่า“จงลุกขึ้นเถิด ให้เราลุกไปทำสงครามกับเมืองเอโดม”
2. ดูเถิด เราจะกระทำเจ้าให้เล็กท่ามกลางบรรดาประชาชาติให้เจ้าเป็นที่ดูหมิ่นอย่างมาก
3. ความเห่อเหิมแห่งใจของเจ้าได้ล่อลวงเจ้าเองเจ้าผู้ซึ่งอาศัยอยู่ในซอกหินที่อาศัยของเจ้าอยู่สูงเจ้ารำพึงอยู่ในใจว่า“ผู้ใดจะให้เราลงมายังพื้นดิน”
4. แม้ว่าเจ้าเหินขึ้นไปสูงเหมือนนกอินทรีแม้ว่ารังของเจ้าอยู่ในหมู่ดวงดาวทั้งหลายเราจะฉุดเจ้าลงมาจากที่นั่น พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
5. ถ้าขโมยเข้ามาหาเจ้าถ้าพวกปล้นเข้ามาในเวลากลางคืน(เจ้าถูกทำลายย่อยยับปานใด)เขาจะไม่ขโมยเพียงพอแก่ตัวของเขาเท่านั้นหรือถ้าคนเก็บองุ่นมาหาเจ้าเขาจะไม่ทิ้งองุ่นตกค้างไว้บ้างหรือ
6. เอซาวได้ถูกปล้นอย่างร้ายแรงแล้ว ปานใดหนอทรัพย์สมบัติก็ถูกค้นไปหมด
7. พันธมิตรทั้งสิ้นของเจ้าได้ล่อลวงเจ้าเขาได้ขับเจ้าไปถึงพรมแดนสหมิตรของเจ้าได้กลับสู้ชนะเจ้าเสียแล้วมิตรที่กินข้าวหม้อเดียวกับเจ้า ก็วางกับดักเจ้าเรื่องนี้ไม่มีใครเข้าใจอะไรเสียเลย
8. พระเจ้าตรัสว่า ในวันนั้นเราจะไม่ทำลายคนฉลาดให้สิ้นไปจากเอโดมและทำลายความเข้าใจเสียจากภูเขาเอซาวหรือ
9. โอ เทมานเอ๋ย ชายฉกรรจ์ของเจ้าจะขยาดดังนั้นแหละ ทุกคนที่มาจากภูเขาเอซาวจะถูกตัดขาดเสียด้วยการสังหาร
10. เหตุความทารุณที่กระทำแก่ยาโคบน้องชายของเจ้าความอับอายจะคลุมเจ้าไว้เจ้าจะต้องถูกตัดขาดออกไปเป็นนิตย์
11. ในวันที่เจ้ายืนเป็นปฏิปักษ์ในวันที่คนต่างด้าวเอาทรัพย์สมบัติของเขาไปและคนต่างชาติเข้ามาทางประตูเมืองเขาจับฉลากเอากรุงเยรูซาเล็มกันเจ้าก็เหมือนคนเหล่านั้นคนหนึ่ง