1. นิมิตของโอบาดีห์พระเจ้าตรัสเกี่ยวด้วยเรื่องเอโดมดังนี้ว่าเราได้ยินข่าวจากพระเจ้าทูตคนหนึ่งถูกส่งไปท่ามกลางบรรดาประชาชาติให้พูดว่า“จงลุกขึ้นเถิด ให้เราลุกไปทำสงครามกับเมืองเอโดม”
2. ดูเถิด เราจะกระทำเจ้าให้เล็กท่ามกลางบรรดาประชาชาติให้เจ้าเป็นที่ดูหมิ่นอย่างมาก
3. ความเห่อเหิมแห่งใจของเจ้าได้ล่อลวงเจ้าเองเจ้าผู้ซึ่งอาศัยอยู่ในซอกหินที่อาศัยของเจ้าอยู่สูงเจ้ารำพึงอยู่ในใจว่า“ผู้ใดจะให้เราลงมายังพื้นดิน”
4. แม้ว่าเจ้าเหินขึ้นไปสูงเหมือนนกอินทรีแม้ว่ารังของเจ้าอยู่ในหมู่ดวงดาวทั้งหลายเราจะฉุดเจ้าลงมาจากที่นั่น พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
5. ถ้าขโมยเข้ามาหาเจ้าถ้าพวกปล้นเข้ามาในเวลากลางคืน(เจ้าถูกทำลายย่อยยับปานใด)เขาจะไม่ขโมยเพียงพอแก่ตัวของเขาเท่านั้นหรือถ้าคนเก็บองุ่นมาหาเจ้าเขาจะไม่ทิ้งองุ่นตกค้างไว้บ้างหรือ
6. เอซาวได้ถูกปล้นอย่างร้ายแรงแล้ว ปานใดหนอทรัพย์สมบัติก็ถูกค้นไปหมด
7. พันธมิตรทั้งสิ้นของเจ้าได้ล่อลวงเจ้าเขาได้ขับเจ้าไปถึงพรมแดนสหมิตรของเจ้าได้กลับสู้ชนะเจ้าเสียแล้วมิตรที่กินข้าวหม้อเดียวกับเจ้า ก็วางกับดักเจ้าเรื่องนี้ไม่มีใครเข้าใจอะไรเสียเลย
8. พระเจ้าตรัสว่า ในวันนั้นเราจะไม่ทำลายคนฉลาดให้สิ้นไปจากเอโดมและทำลายความเข้าใจเสียจากภูเขาเอซาวหรือ
9. โอ เทมานเอ๋ย ชายฉกรรจ์ของเจ้าจะขยาดดังนั้นแหละ ทุกคนที่มาจากภูเขาเอซาวจะถูกตัดขาดเสียด้วยการสังหาร
10. เหตุความทารุณที่กระทำแก่ยาโคบน้องชายของเจ้าความอับอายจะคลุมเจ้าไว้เจ้าจะต้องถูกตัดขาดออกไปเป็นนิตย์
11. ในวันที่เจ้ายืนเป็นปฏิปักษ์ในวันที่คนต่างด้าวเอาทรัพย์สมบัติของเขาไปและคนต่างชาติเข้ามาทางประตูเมืองเขาจับฉลากเอากรุงเยรูซาเล็มกันเจ้าก็เหมือนคนเหล่านั้นคนหนึ่ง
12. เจ้าไม่ควรยืนยิ้มอยู่ด้วยความพอใจในเมื่อน้องชายของเจ้ารับเคราะห์ในครั้งนั้นเจ้าไม่ควรเปรมปรีดิ์เย้ยประชาชนยูดาห์ในเมื่อเขาทั้งหลายถูกทำลายเจ้าไม่ควรจะโอ้อวดในวันที่เขาตกทุกข์ได้ยาก
13. เจ้าไม่ควรเข้าประตูเมืองแห่งประชากรของเราในวันนั้น เมื่อเขาถูกทำลายเออ เจ้าไม่ควรยืนยิ้มอยู่ในเรื่องภัยพิบัติของเขาในวันนั้น เมื่อเขาถูกทำลายเจ้าไม่ควรจะเข้าริบทรัพย์สินของเขาไปในวันนั้น เมื่อเขาถูกทำลาย
14. เจ้าไม่ควรจะยืนสกัดทางแยกของเขาเพื่อจะดักจับพวกหลบหนีของเขาเจ้าไม่ควรมอบผู้ที่รอดมาได้ให้แก่ศัตรูของเขาในวันที่เขาตกทุกข์ได้ยาก
15. เพราะวันแห่งพระเจ้าใกล้ประชาชาติทั้งสิ้นเข้ามาแล้วเจ้ากระทำแก่เขาอย่างไร ก็จะมีผู้มากระทำแก่เจ้าอย่างนั้นการกระทำของเจ้าจะกลับมาตกบนศีรษะของเจ้าเอง
16. เจ้าดื่มอยู่บนภูเขาบริสุทธิ์ของเราฉันใดประชาชาติที่อยู่ล้อมรอบทั้งสิ้นก็จะดื่มฉันนั้นเออ เขาจะดื่มแล้วก็โอนเอนไปเขาจะเป็นเหมือนอย่างที่ไม่เคยเกิดมา
17. แต่จะมีคนรอดพ้นในภูเขาศิโยนและที่นั้นจะบริสุทธิ์และพงศ์พันธุ์ของยาโคบจะได้ถือกรรมสิทธิ์ที่ดินอันเป็นกรรมสิทธิ์ของเขา
18. พงศ์พันธุ์ของยาโคบจะเป็นไฟพงศ์พันธุ์ของโยเซฟจะเป็นเปลวไฟและพงศ์พันธุ์ของเอซาวจะเป็นตอข้าวไฟและเปลวไฟจะไหม้และเผาผลาญเสียพงศ์พันธุ์ของเอซาวจะไม่มีใครรอดได้เลย เพราะว่าพระเจ้าได้ลั่นพระวาจาแล้ว
19. คนเหล่านั้นที่อยู่ในเนเกบจะได้ภูเขาเอซาวเป็นกรรมสิทธิ์คนเหล่านั้นที่อยู่ในเนินเชเฟลาห์จะได้แผ่นดินฟีลิสเตียเขาจะได้แผ่นดินเอฟราอิมและแผ่นดินสะมาเรียเป็นกรรมสิทธิ์และเบนยามินจะได้กิเลอาดเป็นกรรมสิทธิ์
20. พลโยธาของอิสราเอลที่เป็นเชลยจะได้ฟีนิเซียไกลไปจนถึงศาเรฟัทเป็นกรรมสิทธิ์ส่วนพวกเชลยชาวเยรูซาเล็มที่อยู่ในเสฟาราดจะได้หัวเมืองในเนเกบเป็นกรรมสิทธิ์
21. พวกกู้ชาติจะขึ้นไปที่ภูเขาศิโยน เพื่อปกครองภูเขาเอซาวและราชอาณาจักรนั้นจะตกเป็นของพระเจ้า