1. นี่อย่างไรหนอ ทองคำจึงมีสีสลัวและทองนพคุณก็เปลี่ยนไปเพชรพลอยศักดิ์สิทธิ์ทิ้งอยู่เกลื่อนกลาดตามทุกหัวถนน
2. บุตราผู้ประเสริฐของกรุงศิโยนมีค่าเปรียบได้กับทองนพคุณนั้นถูกตีราคาเพียงเท่าหม้อดินที่ปั้นขึ้นด้วยมือของช่างหม้อเท่านั้นหนอ
3. แม้แต่หมาป่ายังได้เอานมออกให้ลูกของมันดูดแต่ธิดาแห่งชนชาติของข้าพเจ้าก็ใจร้ายดุจนกกระจอกเทศในถิ่นทุรกันดาร
4. ลิ้นของทารกที่ยังไม่หย่านมกระหายจนติดเพดานพวกเด็กได้ขออาหารแต่ไม่มีใครยื่นให้เขา
5. คนทั้งปวงที่เคยรับประทานอาหารอย่างวิเศษกลับต้องพินาศอยู่ตามถนนคนทั้งหลายที่เคยสวมเสื้อสีม่วงกลับต้องนอนบนกองขยะ
6. เพราะโทษผิดของธิดาแห่งชนชาติข้าพเจ้านั้นก็ใหญ่โตกว่าโทษของเมืองโสโดมที่ต้องคว่ำทลายลงในพริบตาเดียวโดยไม่มีมือใครได้แตะต้องเลย
7. พวกเจ้านายนั้นบริสุทธิ์กว่าหิมะและขาวกว่าน้ำนมผิวพรรณของเขาเปล่งปลั่งยิ่งกว่าปะการังเขามีรูปร่างงามดั่งไพฑูรย์
8. บัดนี้ผิวพรรณของเขาก็ดำยิ่งกว่าเขม่าใครๆตามถนนก็จำเขาไม่ได้หนังของเขาเหี่ยวหุ้มกระดูกและซูบราวกับไม้เสียบ
9. คนที่ตายด้วยคมดาบยังดีกว่าคนที่ต้องอดอยากตายเพราะคนเหล่านี้ค่อยผอมค่อยตายไปเพราะขาดผลจากท้องนา