13-14. Birdenbire meleğin yanında, göksel ordulardan oluşan büyük bir topluluk belirdi. Tanrı'yı överek,“En yücelerde Tanrı'ya yücelik olsun,Yeryüzünde O'nun hoşnut kaldığı insanlaraEsenlik olsun!” dediler.
15. Melekler yanlarından ayrılıp göğe çekildikten sonra çobanlar birbirlerine, “Haydi, Beytlehem'e gidelim, Rab'bin bize bildirdiği bu olayı görelim” dediler.
16. Aceleyle gidip Meryem'le Yusuf'u ve yemlikte yatan bebeği buldular.
17. Onları görünce, çocukla ilgili kendilerine anlatılanları bildirdiler.
18. Bunu duyanların hepsi, çobanların söylediklerine şaşıp kaldılar.
19. Meryem ise bütün bu sözleri derin derin düşünerek yüreğinde saklıyordu.
20. Çobanlar, işitip gördüklerinin tümü için Tanrı'yı yüceltip överek geri döndüler. Her şeyi, kendilerine anlatıldığı gibi bulmuşlardı.
21. Sekizinci gün, çocuğu sünnet etme zamanı gelince, O'na İsa adı verildi. Bu, O'nun anne rahmine düşmesinden önce meleğin kendisine verdiği isimdi.
22. Musa'nın Yasası'na göre arınma günlerinin bitiminde Yusuf'la Meryem çocuğu Rab'be adamak için Yeruşalim'e* götürdüler.