58. Komşularıyla akrabaları, Rab'bin ona ne büyük merhamet gösterdiğini duyunca, onun sevincine katıldılar.
59. Sekizinci gün çocuğun sünnetine geldiler. Ona babası Zekeriya'nın adını vereceklerdi.
60. Ama annesi, “Hayır, adı Yahya olacak” dedi.
61. Ona, “Akrabaların arasında bu adı taşıyan kimse yok ki” dediler.
62. Bunun üzerine babasına işaretle çocuğun adını ne koymak istediğini sordular.
63. Zekeriya bir yazı levhası istedi ve, “Adı Yahya'dır” diye yazdı. Herkes şaşakaldı.
64. O anda Zekeriya'nın ağzı açıldı, dili çözüldü. Tanrı'yı överek konuşmaya başladı.
65. Çevrede oturanların hepsi korkuya kapıldı. Bütün bu olaylar, Yahudiye'nin dağlık bölgesinin her yanında konuşulur oldu.
66. Duyan herkes derin derin düşünüyor, “Acaba bu çocuk ne olacak?” diyordu. Çünkü Rab onunla birlikteydi.
67. Çocuğun babası Zekeriya, Kutsal Ruh'la dolarak şu peygamberlikte bulundu:
68. “İsrail'in Tanrısı Rab'be övgüler olsun!Çünkü halkının yardımına gelip onları fidyeyle kurtardı.
69-71. Eski çağlardan beriKutsal peygamberlerinin ağzından bildirdiği gibi,Kulu Davut'un soyundanBizim için güçlü bir kurtarıcı çıkardı;Düşmanlarımızdan,Bizden nefret edenlerin hepsinin elindenKurtuluşumuzu sağladı.
72. Böylece atalarımıza merhamet ederekKutsal antlaşmasını anmış oldu.
73-75. Nitekim bizi düşmanlarımızın elinden kurtaracağınaVe ömrümüz boyuncaKendi önünde kutsallık ve doğruluk içinde,Korkusuzca kendisine tapınmamızı sağlayacağına dairAtamız İbrahim'e ant içerek söz vermişti.
76-77. Sen de, ey çocuk,Yüceler Yücesi'nin peygamberi diye anılacaksın.Rab'bin yollarını hazırlamak üzere önünden gidecekVe O'nun halkına,Günahlarının bağışlanmasıyla kurtulacaklarını bildireceksin.