11. Kung sabihin nilang, “Halika't tayo ay mag-abang,bilang katuwaa'y daluhungin ang mga walang malay.
12. Sila'y ating dudumugi't walang awang papatayin,at sila ay matutulad sa patay na ililibing.
13. Ating sasamsamin ang lahat nilang kagamitan,bahay nati'y mapupuno ng malaking kayamanan.
14. Halika at sa amin ikaw nga ay sumama,lahat ng masasamsam, bibigyan ang bawat isa.”
15. Aking anak, sa kanila ay iwasan mong makisama,umiba ka ng landas mo, papalayo sa kanila.
16. Ang lagi nilang hangad, gumawa ng kasamaan,sa tuwina ang bisig ay nakahanda sa pagpatay.
17. Sa pag-uumang ng bitag ay walang mangyayari,kung nakikita ng ibon na nais mo siyang mahuli.
18. Ngunit hindi nalalaman ng mga taong iyon,bitag nila ang sisilo sa sarili nilang ulo.
19. Ganyan ang uuwian ng nabubuhay sa karahasan,sa ganyan nga magwawakas ang masamang pamumuhay.
20. Karununga'y umaalingawngaw sa mataong lansangan,tinig niya'y nangingibabaw sa lugar ng pamilihan.
21. Ito'y lumalampas sa mataas na mga muog,ang ugong niya'y naririnig sa pintuan nitong lunsod:
22. “Taong mangmang, walang hustong kaalaman,hanggang kailan ka tatagal sa abâ mong kalagayan?Hanggang kailan ka mananatili sa iyong kamangmangan?Kailan mo pa iisiping maghanap ng kaalaman?
23. Ang payo ko ay pakinggan n'yo at dinggin ang aking pangaral;sasainyo ang diwa ko at ang aking kaalaman.