5. Masdan mo nga kami sa tuwi-tuwina'y tinapay ng luha yaong kinakain,luha ng hinagpis, ang inihanda mo na aming inumin.
6. Ang mga bansa sa paligid, hinayaan mong kami ay kutyain,iyong pinayagang pagtawanan kami ng kaaway namin.
7. Ibalik mo kami, O Yahweh, Diyos na Makapangyarihan sa lahat;tanglawan mo kami't sa kahabagan mo, kami ay iligtas!
8. Mula sa Egipto ikaw ay naglabas ng puno ng ubas, saka itinanimsa lupang dayuhan, matapos ang tao roo'y palayasin.
9. Ngunit nilinis mo muna't pinagyaman ang piniling lugar na pagtataniman,doon ay nag-ugat, ang buong lupain ay nalaganapan.
10. Nagsanga ang puno, lumagong mabuti at ang kabunduka'y kanyang naliliman,mga punong sedar, naliliman pati ng sangang malabay.
11. Hanggang sa ibayo, sa ibayong dagat, ang sangang malabay nito'y nakaabot,pati mga ugat humabang mabuti't umabot sa Ilog.
12. Bakit mo sinira? Sinira ang pader, kung kaya napasok nitong dumaraan,pinipitas tuloy yaong bunga nitong tanim na naturan.
13. Mga baboy damong nagmula sa gubat, niluluray itong walang pakundangan,kinakain ito ng lahat ng hayop na nasa sa parang.
14. Ika'y manumbalik, O Diyos na Dakila!Pagmasdan mo kami mula sa itaas,at ang punong ito'y muling pagyamanin, at iyong iligtas.
15. Lumapit ka sana, ang puno ng ubas na itinanim mo ay iyong iligtas,yaong punong iyon na pinalago mo't iyong pinalakas!