11. Ang kanilang mga anak ay naghahabulan, parang tupang naglalaro at mayroon pang sayawan.
12. Umaawit sa saliw ng tamburin at lira, umiindak, nagsasayaw sa tunog ng mga plauta.
13. Ang buong buhay nila'y puspos ng kasaganaan;at mapayapa ang kanilang pagharap sa kamatayan.
14. “Sinasabi nila sa Diyos, ‘Huwag mo kaming pakialaman.Ayaw naming alamin ang iyong kalooban!
15. Sino ba ang Makapangyarihang Diyos upang sambahin namin?At ano bang mapapala kung sa kanya'y mananalangin?’
16. Ang akala nila, sa sariling lakas galing ang tagumpay,ngunit di ako sang-ayon sa kanilang palagay.
17. “Ilawan ba ng masama'y pinatay nang minsan?Sila ba ay dumanas ng matinding kahirapan,at ang parusa ng Diyos, sa kanila ba'y ipinataw?
18. Itinulad ba sa dayaming nililipad nitong hangino ipang walang laman, tinatangay sa papawirin?
19. “Sinasabi ninyong ang anak ay pinaparusahan dahil sa sala ng kanyang magulang.Parusahan sana ng Diyos ang mismong may kasalanan!
20. Sa gayo'y mararanasan nila ang kahirapang sasapitin;sa parusa ng Makapangyarihang Diyos, sila ang pagdanasin.
21. Kapag ang isang tao'y binawian ng buhay,ano pang pakialam niya sa pamilyang naiwan?
22. Sinong makakapagturo ng dapat gawin ng Diyos,na siyang humahatol sa buong sansinukob?
23. “May taong namamatay sa gitna ng kasaganaan,panatag ang katayuan, maginhawa ang kabuhayan.
24. Katawan niya ay malusog,at malalakas ang tuhod.
25. Mayroon namang namamatay sa kahirapan,ni hindi nakalasap kahit kaunting kaligayahan.
26. Ngunit pareho silang sa alabok nahihimlay,at kapwa inuuod ang kanilang katawan.
27. “Alam ko kung ano ang binabalak ninyong gawinat ang masamang iniisip ninyo laban sa akin.
28. Tiyak na itatanong ninyo kung nasaan ang tahananng taong namuhay sa kasamaan.