18. “Darating ang araw na guguho ang kabundukan,malilipat ng lugar mga batong naglalakihan.
19. Sa buhos ng tubig, ang bato ay naaagnas,ang lupang matigas sa baha ay natitibag,gayon ang pag-asa ng tao, kapag iyong winasak.
20. Nilulupig mo ang tao at tuluyang naglalaho,sa sandali ng kamatayan nagbabago ang kanyang anyo.
21. Anak man niya'y parangalan, hindi na niya malalaman,hindi na rin mababatid kung bigyan silang kahihiyan.
22. Ang kanya lamang nadarama ay sakit ng sariling katawan,ang tanging iniisip ay ang sariling kalungkutan.”