19. Napakalaki na ng utang na loob ko sa inyo; napakabuti ninyo at iniligtas ninyo ako. Ngunit napakalayo ng mga kaburulan. Baka hindi na ako makarating doon nang buháy.
20. Hindi ba maaaring doon na lamang sa maliit na bayang iyon?”
21. “Oo, sige, doon na kayo magpunta, at hindi ko wawasakin ang bayang iyon.
22. Ngunit magmadali kayo! Hindi ko maitutuloy ang gagawin ko hangga't wala kayo roon.”Maliit ang bayang iyon kaya ito'y tinawag na Zoar.
23. Mataas na ang araw nang makarating si Lot sa Zoar.
24. Saka pa lamang pinaulanan ni Yahweh ng apoy at asupre ang Sodoma at Gomorra.
25. Tinupok ni Yahweh ang mga lunsod na iyon at ang buong libis, lahat ng mamamayan doon pati ang mga pananim.
26. Ngunit lumingon ang asawa ni Lot kaya't ito'y naging isang haliging asin.
27. Kinabukasan, maagang nagtungo si Abraham sa dakong pinagtagpuan nila ni Yahweh.
28. Mula roon, tinanaw niya ang Sodoma at Gomorra, at ang buong libis. Nakita niyang tumataas ang makapal na usok na parang nagmumula sa malaking hurno.
29. Nang gunawin ng Diyos ang mga lunsod na iyon, hindi nawaglit sa kanyang isipan si Abraham kaya iniligtas niya si Lot.
30. Sa takot ni Lot na manatili sa Zoar, sila ng dalawa niyang anak na babae ay umakyat sa kaburulan at nanirahan sa isang yungib doon.
31. Minsan, nag-usap ang magkapatid. Sinabi ng nakatatanda, “Wala nang natitirang lalaki sa daigdig. Matanda na ang ating ama at maaaring hindi na tayo magkaanak.
32. Mabuti pa'y lasingin natin siya at ating sipingan para magkaanak tayo.”
33. Nilasing nga nila ang kanilang ama nang gabing iyon. Sa kalasingan ni Lot, hindi niya namalayang nakipagtalik siya sa anak niyang panganay.
34. Kinabukasa'y sinabi ng panganay sa bunso, “Kagabi'y sumiping ako sa ating ama; lasingin natin siya uli mamaya, at ikaw naman ang sumiping nang pareho tayong magkaanak.”
35. Nilasing nga nila uli si Lot nang gabing iyon, at ang bunso naman ang sumiping. Tulad ng dati, hindi namalayan ni Lot ang kanyang pakikipagtalik dahil sa kalasingan.
36. Bunga nito, kapwa nagdalang-tao ang magkapatid.