40. Isinusumpa ko ito sa harap ng kalangitan, habang ako'y nabubuhay,Diyos na walang hanggan.
41. Hahasain ko ang aking tabak na makinangupang igawad ang aking katarungan.Mga kaaway ko'y aking paghihigantihan,at sisingilin ko ang sa aki'y nasusuklam.
42. Sa aking mga palaso dugo nila'y dadanak,laman nila'y lalamunin nitong aking tabak;hindi ko igagalang sinumang lumaban,tiyak na mamamatay bilanggo ma't sugatan!’
43. “Mga bansa, bayan ni Yahweh'y inyong papurihan,mga pumapatay sa kanila'y kanyang pinaparusahan.Ang kanilang mga kaaway kanyang ginagantihan,at pinapatawad ang kasalanan ng kanyang bayan.”
44. Ito nga ang inawit nina Moises at Josue sa harapan ng mga Israelita.
45. Pagkatapos bigkasin ni Moises ang lahat ng ito sa harap ng buong bayan ng Israel,
46. sinabi niya, “Itanim ninyo sa isip ang mga salitang narinig ninyo sa akin ngayon. Ituro ninyo sa inyong mga anak, upang masunod nilang mabuti ang buong kautusan.
47. Mahalaga ang mga salitang ito sapagkat dito nakasalalay ang inyong buhay. Kung susundin ninyong mabuti, mabubuhay kayo nang matagal sa lupaing sasakupin ninyo sa kabila ng Jordan.”
48. Nang araw ring iyon, sinabi ni Yahweh kay Moises,
49. “Umakyat ka sa Abarim, sa Bundok ng Nebo na sakop ng Moab, sa tapat ng Jerico, at tanawin mo ang Canaan, ang lupaing ibibigay ko sa mga Israelita.
50. Doon ka mamamatay sa bundok na iyon tulad ng nangyari kay Aaron sa Bundok ng Hor,
51. sapagkat sinuway ninyo ako sa harapan ng bayang Israel noong sila'y nasa tabi ng tubig sa Meriba-kades sa ilang ng Zin. Hindi ninyo pinakita sa mga Israelita na ako ay banal.
52. Matatanaw mo ang lupaing ibibigay ko sa bayang Israel ngunit hindi mo ito mararating.”