3. ให้เรายอมรับรู้องค์พระผู้เป็นเจ้าให้เราบากบั่นต่อไปเพื่อรู้จักพระองค์ตราบเท่าที่ดวงตะวันขึ้นจากฟ้าฉันใดพระองค์จะทรงปรากฏพระองค์ฉันนั้นพระองค์จะเสด็จมาหาเราเหมือนฝนในฤดูหนาวเหมือนฝนในฤดูใบไม้ผลิที่รดผืนแผ่นดิน”
4. “เอฟราอิมเอ๋ย เราจะทำอะไรให้เจ้าได้?ยูดาห์เอ๋ย เราจะทำอะไรกับเจ้าดี?ความรักของเจ้าเหมือนหมอกบางยามเช้าเหมือนน้ำค้างรุ่งอรุณซึ่งเหือดหายไป
5. ฉะนั้นเราจะมาห้ำหั่นเจ้าเป็นชิ้นๆ ด้วยผู้เผยพระวจนะของเราเราจะประหารเจ้าด้วยถ้อยคำจากปากของเราคำพิพากษาของเราจะจู่โจมเข้าใส่เจ้าดั่งสายฟ้าแลบ
6. เพราะเราประสงค์ความเมตตา ไม่ใช่เครื่องบูชาเราต้องการให้เจ้ารู้จักเราผู้เป็นพระเจ้ามากกว่าต้องการเครื่องเผาบูชา
7. พวกเขาทำลายพันธสัญญาเช่นเดียวกับอาดัมที่นั่นพวกเขาไม่ซื่อสัตย์ต่อเรา
8. กิเลอาดเป็นเมืองของคนชั่วแปดเปื้อนไปด้วยรอยเท้าแห่งโลหิต
9. กองโจรซุ่มคอยปล้นคนฉันใดหมู่ปุโรหิตก็ทำเช่นเดียวกันฉันนั้นพวกเขาเข่นฆ่าผู้คนบนเส้นทางไปเชเคมก่อกรรมทำชั่วอย่างน่าอดสู