1. พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า
2. “บุตรมนุษย์เอ๋ย จงกล่าวแก่ผู้ปกครองเมืองไทระว่า ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า“ ‘ด้วยความหยิ่งผยองในจิตใจเจ้ากล่าวว่า “ข้าคือเทพเจ้าข้านั่งเหนือบัลลังก์ของเทพเจ้าที่ใจกลางห้วงสมุทร”แต่เจ้าเป็นเพียงมนุษย์ ไม่ใช่เทพเจ้าแม้เจ้าจะคิดว่าตนเองเฉลียวฉลาดเสมอเทพเจ้า
3. เจ้าฉลาดกว่าดาเนียลหรือ?ไม่มีความลับใดซ่อนเร้นจากเจ้าหรือ?
4. โดยสติปัญญาและความเข้าใจเจ้าหาทรัพย์สมบัติมาให้ตนเองและสะสมเงินทองไว้ในคลังของเจ้า
5. โดยความช่ำชองในการค้าขายเจ้าทำให้ทรัพย์สมบัติของตนทวีขึ้นและเนื่องจากความมั่งคั่งของเจ้าจิตใจของเจ้าก็หยิ่งผยองขึ้น
6. “ ‘ฉะนั้นพระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า“ ‘เนื่องจากเจ้าคิดว่าตัวเองฉลาดมีสติปัญญาเสมอเทพเจ้า
7. เรากำลังจะนำคนต่างชาติมาสู้รบกับเจ้าเป็นประชาชาติที่อำมหิตที่สุดพวกเขาจะชักดาบห้ำหั่นความงามและสติปัญญาของเจ้าและทำลายความโอ่อ่าตระการตาของเจ้า
8. คนเหล่านั้นจะผลักเจ้าลงสู่เหวลึกและเจ้าจะถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยมที่ใจกลางห้วงสมุทร
9. ถึงตอนนั้นเจ้าจะพูดไหมว่า “ข้าคือเทพเจ้า”ต่อหน้าบรรดาผู้สังหารเจ้า?เจ้าจะเป็นเพียงมนุษย์ไม่ใช่เทพเจ้าในเงื้อมมือของผู้ที่ปลิดชีวิตเจ้า
10. เจ้าจะตายอย่างคนที่ไม่ได้เข้าสุหนัตโดยน้ำมือของชาวต่างชาติเราได้ลั่นวาจาไว้ พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประกาศดังนั้น’ ”
11. พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า
12. “บุตรมนุษย์เอ๋ย จงคร่ำครวญเกี่ยวกับกษัตริย์ไทระและกล่าวแก่เขาว่า ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า“ ‘เจ้าเป็นแบบฉบับของความสมบูรณ์เปี่ยมด้วยสติปัญญาและความงามเพียบพร้อม
13. เจ้าอยู่ในเอเดนในอุทยานของพระเจ้ามีอัญมณีล้ำค่าประดับประดาได้แก่ ทับทิม บุษราคัม มรกตเพชร เพทาย โกเมนมณีโชติ ไพฑูรย์ และเบริลทั้งเรือนและหนามเตยทำด้วยทองคำสิ่งเหล่านี้จัดเตรียมไว้พร้อมสรรพในวันที่สร้างเจ้าขึ้นมา
14. เจ้าได้รับการเจิมตั้งให้เป็นเครูบผู้พิทักษ์เพราะเราได้กำหนดเจ้าไว้เช่นนั้นเจ้าอยู่บนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้าและดำเนินอยู่ท่ามกลางอัญมณีอันส่องประกายโชติช่วงดุจไฟ
15. ตั้งแต่วันที่เจ้าถูกสร้างขึ้นความประพฤติของเจ้าก็ปราศจากที่ติจนกระทั่งพบความชั่วร้ายในตัวเจ้า
16. การทำมาค้าขึ้นทำให้เจ้าเต็มไปด้วยความอำมหิตและเจ้าได้ทำบาปฉะนั้นเราจึงขับไล่เจ้าไปจากภูเขาของพระเจ้าด้วยความอดสูเครูบผู้พิทักษ์เอ๋ย เราจึงไล่เจ้าไปจากท่ามกลางอัญมณีอันส่องประกายโชติช่วงดุจไฟ
17. จิตใจของเจ้าหยิ่งผยองเพราะความงามของเจ้าและเจ้าได้ทำให้สติปัญญาของตนเสื่อมทรามไปเพราะความโอ่อ่าตระการของตนฉะนั้นเราจึงเหวี่ยงเจ้าลงบนแผ่นดินโลกทำให้กษัตริย์ทั้งหลายตกตะลึง