7. ฉะนั้นชาวโมอับจึงพากันร่ำไห้ให้กับแผ่นดินโมอับและร้องไห้คร่ำครวญให้แก่ผู้คนของคีร์หะเรเสท
8. ท้องทุ่งแห่งเฮชโบนก็เหี่ยวเฉาเช่นเดียวกับเถาองุ่นของสิบมาห์บรรดาผู้ครอบครองชาติต่างๆได้เหยียบย่ำเถาองุ่นที่ดีที่สุดซึ่งครั้งหนึ่งเคยงอกงามไปถึงยาเซอร์แพร่ขยายไปถึงถิ่นกันดารแตกหน่อผลิผลไปไกลถึงทะเล
9. ฉะนั้นเราจึงร่ำไห้เหมือนที่ยาเซอร์ร่ำไห้ให้กับเถาองุ่นแห่งสิบมาห์เฮชโบนเอ๋ย เอเลอาเลห์เอ๋ยเราหลั่งน้ำตาให้เจ้าจนเปียกชุ่ม!เสียงโห่ร้องยินดีเมื่อรวบรวมผลไม้สุกงอมและเมื่อเก็บเกี่ยวพืชพันธุ์ธัญญาหารของเจ้านั้นก็เงียบไปแล้ว
10. ความรื่นเริงยินดีสูญสิ้นไปจากสวนผลไม้ไม่มีใครร้องเพลงหรือโห่ร้องในไร่องุ่นไม่มีใครย่ำองุ่นที่บ่อย่ำเหล้าองุ่นอีกต่อไปเพราะเราได้ยุติเสียงโห่ร้องนั้นแล้ว
11. ดวงใจของเราคร่ำครวญเพื่อโมอับดั่งเสียงพิณส่วนลึกของจิตใจอาลัยคีร์หะเรเสท