พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

สุภาษิต 30:8-20 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

8. คือขอให้สิ่งเท็จเทียมและคำโกหกห่างไกลจากข้าพระองค์ขออย่าให้ข้าพระองค์ยากจนหรือร่ำรวยแต่ขอโปรดประทานอาหารประจำวันแก่ข้าพระองค์

9. มิฉะนั้นข้าพระองค์อาจอิ่มหนำสำราญแล้วปฏิเสธพระเจ้าและพูดว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นใครกัน?’หรือข้าพระองค์อาจยากจนแล้วลักขโมยก็ลบหลู่พระนามพระเจ้าของข้าพระองค์

10. “อย่ากล่าวร้ายคนรับใช้ให้นายเขาฟังเกรงว่าผู้นั้นจะแช่งด่าเจ้า และเจ้าต้องชดใช้

11. “มีบางคนแช่งด่าพ่อและไม่อวยพรแม่ของตน

12. บางคนคิดว่าตัวเองบริสุทธิ์ทั้งที่ยังไม่ได้รับการชำระมลทิน

13. บางคนยโสโอหังยิ่งนักบางคนปรายตาดูถูกผู้อื่น

14. บางคนฟันของเขาคือดาบบางคนกรามของเขาคือมีดเขมือบผู้ยากไร้ไปจากแผ่นดินเขมือบคนขัดสนจากมวลมนุษยชาติ

15. “ปลิงมีปากสองปากมันร้องว่า ‘เอาอีก! เอาอีก!’“มีสามสิ่งที่ไม่เคยอิ่มหนำที่จริง มีสี่สิ่งที่ไม่เคยพูดว่า ‘พอแล้ว!’

16. คือแดนผู้ตายครรภ์ของหญิงหมันแผ่นดินที่ไม่เคยอิ่มน้ำและไฟที่ไม่เคยพูดว่า ‘พอแล้ว!’

17. “ตาที่เย้ยหยันพ่อที่ดูหมิ่นไม่เชื่อฟังแม่ผู้ชราจะถูกกาแห่งหุบเขาจิกออกมาจะถูกแร้งรุมกิน

18. “มีสามสิ่งที่ทำให้ข้าพเจ้าประหลาดใจที่จริง มีสี่สิ่งที่ข้าพเจ้าไม่เข้าใจ

19. คือการเคลื่อนไหวของนกอินทรีในท้องฟ้าการเลื้อยของงูบนก้อนหินการแล่นของเรือในท้องทะเลและความสัมพันธ์ของชายหนุ่มกับหญิงสาว

20. นี่คือการปรนเปรอตนเองของหญิงสำส่อนนางกินแล้วเช็ดปากและพูดว่า ‘ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด’