13. ผู้สื่อสารที่ไว้ใจได้ก็เหมือนน้ำเย็นจากหิมะในฤดูเก็บเกี่ยวทำให้นายที่ส่งเขาไปชื่นใจ
14. ผู้ที่อวดเรื่องของกำนัลซึ่งตนไม่ได้ให้ก็เหมือนเมฆและลมที่ไม่ให้ฝน
15. จงอดทน แล้วจะชนะใจเจ้านายได้ลิ้นที่อ่อนโยนสามารถบดขยี้กระดูกได้
16. เมื่อพบน้ำผึ้ง จงกินแต่พอประมาณหากกินมากเกินไป จะสำรอกออกมา
17. เช่นเดียวกัน จงไปเยือนเพื่อนบ้านนานๆ ครั้งหากบ่อยเกินไป เขาจะเกลียดชังเจ้า
18. ผู้ที่เป็นพยานเท็จกล่าวหาเพื่อนบ้านก็เหมือนกระบอง หรือดาบ หรือลูกศรคมกริบ
19. การพึ่งคนไม่ซื่อในยามทุกข์ร้อนก็เหมือนฟันผุหรือเท้าพิการ
20. ผู้ที่ร้องเพลงให้คนทุกข์ใจฟังก็เหมือนผู้ที่ถอดเสื้อในวันที่อากาศหนาวหรือเอาเกลือถูลงบนแผล
21. หากศัตรูของเจ้าหิว จงให้อาหารเขารับประทานเมื่อเขากระหาย จงให้น้ำเขาดื่ม
22. เพราะการทำเช่นนี้ เท่ากับว่าเจ้าสุมถ่านที่ลุกโพลงไว้บนศีรษะของเขาและองค์พระผู้เป็นเจ้าจะประทานบำเหน็จแก่เจ้า
23. ลมเหนือพัดพาฝนนอกฤดูมาฉันใดคำติฉินนินทาก็ทำให้หน้าบึ้งตึงฉันนั้น
24. อยู่ที่มุมดาดฟ้าดีกว่าอยู่ร่วมชายคากับภรรยาที่ชอบหาเรื่อง
25. ข่าวดีจากแดนไกลก็เหมือนน้ำเย็นชื่นใจสำหรับคนที่อ่อนล้า
26. หากคนชอบธรรมออมชอมกับคนชั่วก็เหมือนน้ำพุมีโคลนหรือบ่อที่น้ำเสีย
27. การกินน้ำผึ้งมากไปไม่ดีฉันใดการพินิจพิเคราะห์สิ่งที่ล้ำลึกเกินไปก็ทำให้เสียเกียรติฉันนั้น