1. เมื่อเจ้ารับประทานอาหารร่วมกับเจ้าบ้านผ่านเมืองจงระมัดระวังสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเจ้าให้ดี
2. หากเจ้าตะกละเห็นแก่กินก็จงเอามีดจ่อคอหอยตนเองไว้
3. อย่าปรารถนาสิ่งโอชะของเขาเพราะอาหารนั้นเป็นสิ่งลวงตา
4. อย่าตรากตรำจนอ่อนล้าเพียงเพื่อหวังร่ำรวยอย่าวางใจในความเฉลียวฉลาดของเจ้า
5. แค่พริบตาเดียวทรัพย์สมบัติก็จะลับหายไปเพราะมันจะติดปีกบินหนีไปในท้องฟ้าเหมือนนกอินทรี
6. อย่ากินอาหารของคนตระหนี่ถี่เหนียวอย่าปรารถนาสิ่งโอชะของเขา
7. เพราะเขาเป็นคนชนิดที่คอยคิดคำนวณอยู่ในใจปากก็พูดว่า “เชิญกินดื่มเถิด”แต่ใจไม่ได้อยู่กับเจ้าเลย
8. เจ้าจะต้องสำรอกสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่กินเข้าไปและต้องสิ้นเปลืองคำขอบคุณ
9. อย่าเปลืองลมปากกับคนโง่เพราะเขาจะเหยียดหยามคำแนะนำที่ฉลาดของเจ้า
10. อย่าโยกย้ายหลักเขตเก่าแก่หรือรุกล้ำที่ดินของลูกกำพร้าพ่อ
11. เพราะองค์ผู้ปกป้องของเขาทรงเข้มแข็งพระองค์จะทรงว่าความให้เขา
12. จงเปิดใจรับคำสั่งสอนและเงี่ยหูฟังถ้อยคำแห่งความรู้
13. อย่าละเลยการตีสั่งสอนลูกหากเจ้าตีสอนลูกด้วยไม้เรียว เขาจะไม่ตาย
14. เจ้าต้องตีสอนเขาด้วยไม้เรียวแล้วจะช่วยเขาให้พ้นจากความตาย
15. ลูกเอ๋ย หากเจ้ามีใจฉลาดเราก็ปลื้มใจ
16. เมื่อเจ้าเอ่ยปากกล่าวสิ่งที่ถูกต้องจิตวิญญาณของเราก็แช่มชื่น