พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

สุภาษิต 20:14-25 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

14. คนซื้อมักจะพูดว่า “ของไม่ดีเลย! ของไม่ดีเลย!”แต่พอได้ของแล้วก็ไปคุยอวด

15. ทองก็มี ทับทิมก็ดาษดื่นแต่ริมฝีปากที่เผยความรู้เป็นอัญมณีที่หายาก

16. จงยึดเสื้อผ้าของผู้ที่ค้ำประกันให้แก่คนแปลกหน้ายึดไว้เป็นมัดจำเมื่อเขาค้ำประกันให้คนต่างถิ่น

17. อาหารที่โกงมาก็มีรสหวานแก่ผู้นั้นแต่ลงเอยด้วยก้อนกรวดเต็มปาก

18. แผนการสำเร็จได้ด้วยคำปรึกษาหารือดังนั้นการทำสงครามก็ต้องอาศัยคำแนะนำ

19. คำซุบซิบนินทาแพร่งพรายความลับฉะนั้นอย่าไปยุ่งกับคนปากบอน

20. หากผู้ใดแช่งด่าพ่อแม่ชีวิตของเขาจะดับมืด

21. มรดกที่โกยมาอย่างรวดเร็วในตอนแรกจะไม่เป็นพระพรในบั้นปลาย

22. อย่าพูดว่า “ข้าจะแก้แค้นเจ้าสำหรับความผิดครั้งนี้!”จงรอคอยองค์พระผู้เป็นเจ้าและพระองค์จะทรงแก้แค้นแทนเจ้า

23. องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงชิงชังตาชั่งไม่เที่ยงและไม่พอพระทัยเครื่องตวงไม่ได้ขนาด

24. องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกำกับย่างก้าวของมนุษย์แล้วมนุษย์คนใดเล่าจะเข้าใจวิถีทางของตนได้

25. อย่าวางกับดักตัวเองโดยหุนหันให้คำปฏิญาณว่าจะถวายสิ่งหนึ่งสิ่งใดแล้วค่อยมาคิดได้เมื่อสาบานไปแล้ว