พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

สุภาษิต 18:2-11 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

2. คนโง่ไม่ชอบฟังคำชี้แนะแต่ชอบคุยฟุ้งเรื่องของตน

3. การดูหมิ่นมากับความชั่วและความอัปยศมากับความอับอาย

4. ถ้อยคำของคนเราเป็นเหมือนน้ำลึกน้ำพุแห่งปัญญาเป็นสายน้ำเชี่ยวกราก

5. การเข้าข้างคนชั่วเป็นเรื่องไม่ดีและการไม่ให้ความยุติธรรมแก่ผู้บริสุทธิ์ก็ไม่ดีเช่นกัน

6. ริมฝีปากของคนโง่ก่อให้เกิดการวิวาทปากของเขาเชิญชวนการโบยตี

7. ปากของคนโง่ทำให้ตนเองพินาศริมฝีปากของเขาเป็นกับดักชีวิตของตน

8. ถ้อยคำซุบซิบนินทาเหมือนอาหารโอชะเข้าไปยังส่วนลึกที่สุดของคนเรา

9. คนอู้งานเป็นพี่น้องกับความพินาศ

10. พระนามพระยาห์เวห์เป็นป้อมปราการมั่นคงคนชอบธรรมวิ่งไปหลบอย่างปลอดภัย

11. ทรัพย์สมบัติของคนรวยเป็นเมืองป้อมปราการของเขาเขาคิดว่ามันเป็นกำแพงสูงที่ไม่มีใครข้ามได้