พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

สุภาษิต 16:12-27 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

12. กษัตริย์ทั้งหลายทรงชิงชังการกระทำผิดเพราะพระราชบัลลังก์สถาปนาขึ้นด้วยความชอบธรรม

13. เหล่ากษัตริย์ทรงชื่นชมวาจาอันซื่อตรงทรงรักผู้ที่พูดความจริง

14. เมื่อกษัตริย์พิโรธผู้ใด ยมทูตก็มาเยือนผู้นั้นแต่คนฉลาดจะระงับมันไว้ได้

15. เมื่อพระพักตร์ของกษัตริย์แจ่มใสก็หมายถึงชีวิตความโปรดปรานของพระองค์เป็นดั่งเมฆฝนในฤดูใบไม้ผลิ

16. ได้สติปัญญาดีกว่าได้ทองคำได้ความเข้าใจดีกว่าได้เงิน!

17. ทางหลวงของคนเที่ยงธรรมหลีกห่างจากความชั่วผู้ที่ระแวดระวังทางของตนก็ถนอมชีวิตของตน

18. ความยโสโอหังจะทำให้พินาศและใจหยิ่งผยองจะทำให้ล้มคว่ำ

19. มีใจถ่อมอยู่ในหมู่คนแร้นแค้นดีกว่าแบ่งของที่ริบมาได้กับคนเย่อหยิ่ง

20. ผู้ที่ใส่ใจในคำสั่งสอนจะเจริญผู้ที่วางใจในองค์พระผู้เป็นเจ้าจะได้รับพร

21. คนจิตใจฉลาดได้ชื่อว่า “สุขุมมองการณ์ไกล”และคำพูดที่อ่อนหวานเพิ่มความน่าเชื่อถือ

22. ความสุขุมรอบคอบเป็นน้ำพุแห่งชีวิตสำหรับผู้เป็นเจ้าของแต่ความโง่เขลานำโทษทัณฑ์มาให้คนโง่

23. ใจของคนฉลาดทำให้เขาระวังปากและริมฝีปากของเขาส่งเสริมการสั่งสอน

24. วาจาอ่อนโยนเปรียบเหมือนน้ำผึ้งหวานชื่นแก่จิตวิญญาณและเป็นยารักษาชีวิต

25. มีทางหนึ่งซึ่งคนเราคิดว่าถูกต้องแต่จุดจบของทางเหล่านี้คือความตาย

26. ความอยากของคนงานทำให้เขาทำงานแน่นอน ปากท้องจะผลักดันให้เขาทำต่อไป

27. คนอันธพาลเตรียมการชั่วและวาจาของเขาเหมือนไฟแผดเผา