พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

สุภาษิต 12:9-17 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

9. เป็นคนที่ไม่สำคัญอะไรแต่มีบริวารใช้สอยก็ดีกว่าทำท่าวางโตแต่ไม่มีจะกิน

10. คนชอบธรรมห่วงใยแม้แต่ความเป็นอยู่ของสัตว์ที่เขาเลี้ยงส่วนความกรุณาของคนอธรรมก็ยังโหดเหี้ยม

11. ผู้ซึ่งไถพรวนที่ดินของตนจะมีอาหารอุดมสมบูรณ์ส่วนคนที่เอาแต่เพ้อฝันก็ไร้สามัญสำนึก

12. คนชั่วโลภอยากได้ของโจรแต่รากฐานของคนชอบธรรมเจริญงอกงาม

13. คนชั่วจะติดกับเพราะวาจาชั่วของตนส่วนคนชอบธรรมหลุดพ้นจากความทุกข์ร้อน

14. ผลจากวาจาทำให้คนเราได้รับสิ่งดีๆเหมือนที่ได้รับรางวัลจากการกระทำของตน

15. คนโง่คิดว่าทางของตนถูกต้องส่วนคนฉลาดยอมรับฟังคำแนะนำ

16. คนโง่เขลาระเบิดอารมณ์ส่วนคนฉลาดไม่ใส่ใจคำสบประมาท

17. พยานที่ซื่อสัตย์พูดความจริงส่วนพยานเท็จพูดโกหก