15. ความมั่งคั่งของคนรวยเป็นเหมือนป้อมปราการของเขาส่วนความยากจนเป็นหายนะของคนจน
16. คนชอบธรรมได้ชีวิตเป็นค่าจ้างส่วนคนชั่วได้ความบาปและความตายเป็นสมบัติ
17. ผู้ที่รับฟังคำสั่งสอนก็สำแดงทางสู่ชีวิตส่วนผู้ที่ไม่แยแสคำตักเตือนก็พาคนอื่นหลงผิด
18. ผู้ที่ซ่อนเร้นความเกลียดชังมีริมฝีปากที่โกหกผู้ที่กระพือคำนินทาว่าร้ายเป็นคนโง่
19. ไม่อาจหยุดความบาปได้ด้วยการพูดมากผู้ที่รู้จักยั้งลิ้นของตนก็เป็นคนฉลาด
20. ลิ้นของคนชอบธรรมคือเงินเนื้อดีส่วนจิตใจของคนชั่วก็ไม่ค่อยมีค่า
21. ริมฝีปากของคนชอบธรรมหล่อเลี้ยงคนมากมายแต่คนโง่ตายเพราะขาดสามัญสำนึก
22. พระพรขององค์พระผู้เป็นเจ้านำความมั่งคั่งมาให้และไม่ได้ทรงแถมความทุกข์ร้อนมาด้วย
23. คนโง่เพลิดเพลินกับการทำชั่วแต่ผู้มีความเข้าใจเพลิดเพลินในสติปัญญา
24. สิ่งที่คนชั่วหวาดกลัวจะมาถึงเขาส่วนสิ่งที่คนชอบธรรมปรารถนาจะบรรลุผล
25. เมื่อมรสุมพัดกระหน่ำ คนชั่วร้ายก็สิ้นไปแต่คนชอบธรรมยืนหยัดมั่นคงเป็นนิตย์
26. เหมือนน้ำส้มกับฟัน และควันกับตาคนเกียจคร้านก็ทำให้ผู้ที่ใช้งานเขาขัดเคืองเช่นนั้น
27. ความยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าต่อชีวิตให้ยืนยาวแต่ปีเดือนของคนชั่วถูกตัดทอน
28. ความหวังของคนชอบธรรมจบลงด้วยความปีติยินดีส่วนความหวังทั้งสิ้นของคนชั่วก็สูญเปล่า
29. ทางขององค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นป้อมปราการของคนไร้ที่ติแต่เป็นความหายนะของคนชั่ว
30. คนชอบธรรมจะไม่มีวันถูกถอนรากถอนโคนส่วนคนชั่วร้ายจะอยู่บนโลกได้ไม่นาน
31. ปากของคนชอบธรรมให้ปัญญาแต่ลิ้นที่ปลิ้นปล้อนจะถูกตัดออก