พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

สดุดี 77:5-17 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

5. ข้าพระองค์คิดถึงวันคืนที่ผ่านมาปีเดือนซึ่งล่วงเลยมานานแล้ว

6. ข้าพระองค์นึกถึงบทเพลงที่ร้องในยามค่ำคืนจิตใจของข้าพระองค์ครุ่นคิดและจิตวิญญาณก็เสาะหา

7. “องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงทอดทิ้งตลอดไปหรือ?พระองค์จะไม่ทรงโปรดปรานอีกเลยหรือ?

8. ความรักมั่นคงของพระองค์สูญสิ้นไปเป็นนิตย์แล้วหรือ?พระสัญญาของพระองค์ล้มเลิกไปตลอดกาลหรือ?

9. พระเจ้าทรงลืมที่จะเมตตากรุณาแล้วหรือ?พระองค์ทรงระงับความสงสารเพราะพิโรธแล้วหรือ?”เสลาห์

10. แล้วข้าพเจ้าก็คิดว่า “ข้าพเจ้าจะร้องอุทธรณ์ในเรื่องนี้คือเรื่องปีเดือนที่องค์ผู้สูงสุดทรงสำแดงฤทธานุภาพแห่งพระหัตถ์ขวาของพระองค์”

11. ข้าพเจ้าจะระลึกถึงพระราชกิจทั้งปวงขององค์พระผู้เป็นเจ้าข้าพเจ้าจะระลึกถึงการอัศจรรย์ต่างๆ ของพระองค์ในครั้งเก่าก่อน

12. ข้าพเจ้าจะใคร่ครวญถึงพระราชกิจทั้งสิ้นของพระองค์และตรึกตรองพระราชกิจอันเกรียงไกรทั้งปวงของพระองค์

13. ข้าแต่พระเจ้า พระมรรคาของพระองค์บริสุทธิ์พระใดเล่ายิ่งใหญ่เสมอเหมือนพระเจ้าของเรา?

14. พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าผู้ทรงกระทำการอัศจรรย์ทรงสำแดงเดชานุภาพท่ามกลางชนชาติต่างๆ

15. โดยพระกรอันเกรียงไกร พระองค์ทรงไถ่ประชากรของพระองค์คือวงศ์วานยาโคบและโยเซฟเสลาห์

16. เมื่อห้วงน้ำเห็นพระองค์ ข้าแต่พระเจ้าห้วงน้ำเห็นพระองค์ก็คร้ามกลัวห้วงลึกก็สะทกสะท้าน

17. เมฆเทฝนลงมา ท้องฟ้ากึกก้องคำรามลูกศรของพระองค์แวบวาบไปมา