7. ข้าแต่พระเจ้า เมื่อพระองค์ทรงนำหน้าเหล่าประชากรของพระองค์เมื่อพระองค์ทรงยาตราผ่านถิ่นกันดารเสลาห์
8. แผ่นดินโลกก็สะเทือนเลื่อนลั่นและฟ้าสวรรค์ก็เทฝนลงมาต่อหน้าพระเจ้า เอกองค์แห่งภูเขาซีนายต่อหน้าพระเจ้า พระเจ้าแห่งอิสราเอล
9. ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ประทานฝนอันอุดมให้ความชุ่มชื่นแก่มรดกที่อ่อนล้าของพระองค์
10. ข้าแต่พระเจ้า ประชากรของพระองค์ตั้งถิ่นฐานอยู่ที่นั่นพระองค์ประทานแก่ผู้อัตคัดแร้นแค้นจากความอุดมสมบูรณ์ของพระองค์
11. องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประกาศพระวจนะมหาชนร่วมกันป่าวร้องแจ้งข่าว
12. “บรรดากษัตริย์และกองทัพรีบหนีเตลิดไปแล้วผู้คนแบ่งของที่ริบได้กันในค่าย
13. แม้ในขณะที่ท่านนอนอยู่ท่ามกลางฝูงแกะปีกนกพิราบของเราก็อาบด้วยเงินและขนก็อร่ามด้วยทองคำ”
14. เมื่อองค์ทรงฤทธิ์กระทำให้บรรดากษัตริย์ในดินแดนนั้นกระจัดกระจายไปก็เปรียบเหมือนหิมะตกบนภูเขาศัลโมน
15. ขุนเขาแห่งบาชานตั้งตระหง่านยอดต่างๆ ลดหลั่นตลอดแนวเทือกเขา
16. เทือกเขาลดหลั่นเอ๋ย เหตุใดจึงจ้องดูภูเขาที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเลือกเป็นที่ประทับอย่างริษยา?
17. ราชรถของพระเจ้ามีนับหมื่นนับแสนองค์พระผู้เป็นเจ้าเสด็จมาจากภูเขาซีนายเข้าสู่สถานนมัสการของพระองค์