6. พวกเขากลับมาในเวลาเย็นเห่าหอนเหมือนสุนัขและเพ่นพ่านไปทั่วเมือง
7. ดูสิ่งที่เขาพ่นออกมาจากปากปากของเขาคายดาบออกมาและพูดว่า “ใครจะได้ยินเรา?”
8. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า แต่พระองค์ทรงหัวเราะเยาะพวกเขาทรงเย้ยหยันประชาชาติทั้งปวงนั้น
9. ข้าแต่องค์ผู้ทรงเป็นกำลังของข้าพระองค์ ข้าพระองค์เฝ้าคอยพระองค์อยู่ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงเป็นป้อมปราการของข้าพระองค์
10. เป็นพระเจ้าของข้าพระองค์ผู้ทรงเปี่ยมด้วยความรักเมตตาพระเจ้าจะเสด็จนำหน้าข้าพระองค์จะทรงให้ข้าพระองค์ยิ้มเยาะบรรดาผู้กล่าวร้ายข้าพระองค์
11. แต่ขออย่าทรงประหารพวกเขา ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ของข้าพระองค์ทั้งหลายเพราะไม่ช้าคนของข้าพระองค์จะลืมเลือนแต่ขอทรงให้พวกเขาแตกฉานซ่านเซ็นไปด้วยฤทธานุภาพของพระองค์และกระทำให้พวกเขาล้มลง
12. เพราะบาปบนริมฝีปากของเขาและเพราะวาจาของเขาขอให้เขาติดกับเพราะความยโสโอหังของเขาเพราะคำสาปแช่งและคำโกหกที่เขาเปล่งออกมา
13. ขอทรงทำลายล้างพวกเขาด้วยพระพิโรธทำลายล้างพวกเขาให้สิ้นซากแล้วจะได้รู้กันจนถึงสุดปลายแผ่นดินโลกว่าพระเจ้าทรงครอบครองเหนือยาโคบเสลาห์