17. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขออย่าให้ข้าพระองค์ได้อายเพราะข้าพระองค์ร้องทูลต่อพระองค์แต่ขอให้คนชั่วได้รับความอดสูขอให้เขานอนนิ่งเงียบในหลุมฝังศพ
18. ขอให้ริมฝีปากโป้ปดของเขาต้องนิ่งเงียบเพราะด้วยความเย่อหยิ่งและการดูหมิ่นดูแคลนเขาพูดว่าร้ายคนชอบธรรมอย่างยโสโอหัง
19. ความประเสริฐของพระองค์นั้นยิ่งใหญ่สักเท่าใดที่พระองค์ทรงสะสมไว้เพื่อเหล่าผู้ยำเกรงพระองค์ที่พระองค์ทรงจัดเตรียมไว้ต่อหน้าคนทั้งหลายเพื่อผู้ที่ลี้ภัยในพระองค์
20. ในร่มเงาที่พระองค์ทรงสถิตอยู่ พระองค์ทรงซ่อนเขาไว้ให้พ้นจากการปองร้ายของมนุษย์ในที่ประทับของพระองค์ พระองค์ทรงรักษาเขาไว้ให้พ้นจากคำกล่าวหาทั้งปวง
21. ขอถวายสรรเสริญแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าเพราะพระองค์ทรงแสดงความรักอันอัศจรรย์ต่อข้าพระองค์เมื่อข้าพระองค์อยู่ในเมืองที่ถูกล้อมไว้
22. ในยามตกใจ ข้าพระองค์กล่าวว่า“ข้าพระองค์ถูกตัดออกจากสายพระเนตรของพระองค์!”แต่พระองค์ทรงสดับฟังคำทูลขอพระเมตตาของข้าพระองค์เมื่อข้าพระองค์ร้องทูลให้ทรงช่วย
23. ประชากรทั้งสิ้นของพระเจ้าเอ๋ย จงรักองค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงปกป้องรักษาผู้ที่ซื่อสัตย์แต่ผู้ที่เย่อหยิ่งอวดดี พระองค์ทรงลงโทษอย่างเต็มที่
24. จงเข้มแข็งและกล้าหาญเถิดท่านทั้งหลายที่ฝากความหวังในองค์พระผู้เป็นเจ้า