77. ขอทรงเอ็นดูสงสาร เพื่อข้าพระองค์จะมีชีวิตอยู่เพราะข้าพระองค์ปีติยินดีในบทบัญญัติของพระองค์
78. ขอให้คนหยิ่งยโสอับอาย เพราะพวกเขาทำผิดต่อข้าพระองค์โดยไม่มีสาเหตุส่วนข้าพระองค์จะใคร่ครวญข้อบังคับของพระองค์
79. ขอให้ผู้ที่ยำเกรงพระองค์ ผู้ที่เข้าใจกฎเกณฑ์ของพระองค์หันมาหาข้าพระองค์
80. ขอให้จิตใจของข้าพระองค์ปราศจากที่ติต่อกฎหมายของพระองค์เพื่อข้าพระองค์จะไม่ต้องอับอาย
81. จิตวิญญาณของข้าพระองค์อ่อนล้าเพราะโหยหาความรอดของพระองค์แต่ข้าพระองค์ฝากความหวังไว้ที่พระวจนะของพระองค์
82. ดวงตาของข้าพระองค์อ่อนล้า เพราะรอคอยพระสัญญาของพระองค์ข้าพระองค์กล่าวว่า “เมื่อใดหนอพระองค์จะทรงปลอบประโลมข้าพระองค์?”
83. แม้ข้าพระองค์แห้งเหี่ยวเหมือนถุงหนังเหล้าองุ่นที่ถูกรมควันข้าพระองค์ก็ไม่ลืมกฎหมายของพระองค์
84. ผู้รับใช้ของพระองค์จะต้องรอคอยไปนานสักเท่าใด?เมื่อใดพระองค์จะทรงลงโทษบรรดาผู้ที่ข่มเหงข้าพระองค์?
85. คนหยิ่งจองหองขุดหลุมพรางดักข้าพระองค์ซึ่งขัดกับบทบัญญัติของพระองค์
86. พระบัญชาของพระองค์ล้วนแต่เชื่อถือได้ขอทรงช่วยข้าพระองค์ เพราะผู้คนกดขี่ข่มเหงข้าพระองค์โดยไม่มีสาเหตุ
87. พวกเขาเกือบจะกำจัดข้าพระองค์ไปจากแผ่นดินโลกแล้วแต่ข้าพระองค์ไม่ยอมละทิ้งข้อบังคับของพระองค์
88. ขอทรงรักษาชีวิตของข้าพระองค์ตามความรักมั่นคงของพระองค์แล้วข้าพระองค์จะปฏิบัติตามกฎเกณฑ์จากพระโอษฐ์ของพระองค์
89. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระวจนะของพระองค์คงอยู่ตลอดไปมั่นคงนิรันดร์ในสวรรค์
90. ความซื่อสัตย์ของพระองค์ดำรงอยู่ทุกชั่วอายุพระองค์ทรงสถาปนาโลก โลกก็ตั้งมั่นอยู่
91. บทบัญญัติของพระองค์ยั่งยืนตราบเท่าทุกวันนี้เพราะทุกสิ่งทุกอย่างปรนนิบัติพระองค์
92. หากบทบัญญัติของพระองค์ไม่ได้เป็นความปีติยินดีของข้าพระองค์ข้าพระองค์คงมอดม้วยในความทุกข์ยากไปแล้ว
93. ข้าพระองค์จะไม่ลืมข้อบังคับของพระองค์เพราะพระองค์ทรงรักษาชีวิตของข้าพระองค์ไว้ด้วยข้อบังคับเหล่านั้น