พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

ปัญญาจารย์ 1:1-13 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

1. ถ้อยคำของปัญญาจารย์ กษัตริย์ในเยรูซาเล็ม เชื้อสายดาวิด

2. ปัญญาจารย์กล่าวว่า“อนิจจัง! อนิจจัง!อนิจจังแท้ๆ!ทุกสิ่งล้วนอนิจจัง”

3. มนุษย์ได้ประโยชน์อะไรจากการงานทั้งสิ้นที่เขาตรากตรำภายใต้ดวงอาทิตย์?

4. คนรุ่นหนึ่งผ่านมาแล้วอีกรุ่นหนึ่งผ่านไปแต่โลกยังคงอยู่ตลอดกาล

5. ดวงอาทิตย์ขึ้นแล้วก็ลับไปและรีบวนมาขึ้นที่เดิมอีก

6. ลมพัดไปทางใต้แล้วกลับมาทางเหนือมันพัดวนไปเวียนมาเป็นวัฏจักร

7. แม่น้ำไหลลงสู่ทะเลแต่ทะเลก็ไม่เคยอิ่มและน้ำกลับไปสู่แม่น้ำอีกครั้งแล้วไหลลงสู่มหาสมุทรอยู่ร่ำไป

8. ทุกสิ่งทุกอย่างอ่อนระโหยเกินที่จะบรรยายไม่ว่าเห็นสักเท่าไร เราก็ไม่อิ่มไม่ว่าได้ยินสักแค่ไหน เราก็ไม่จุใจ

9. อะไรที่เกิดขึ้นแล้วก็เกิดขึ้นอีกสิ่งที่ทำไปแล้วก็ทำกันอีกไม่มีอะไรใหม่ภายใต้ดวงอาทิตย์

10. อะไรบ้างที่เราจะบอกได้ว่า“ดูเถิด นี่เป็นสิ่งใหม่”เพราะมันมีมาตั้งนานแล้วมีมาตั้งแต่ก่อนยุคสมัยของเรา

11. ไม่มีการระลึกถึงคนรุ่นก่อนและแม้แต่คนรุ่นที่กำลังจะเกิดมาคนรุ่นต่อจากเขาก็ยังไม่ระลึกถึงพวกเขา

12. ข้าพเจ้าปัญญาจารย์ เป็นกษัตริย์ปกครองอิสราเอลอยู่ในเยรูซาเล็ม

13. ได้ทุ่มเทศึกษาและใช้สติปัญญาใคร่ครวญทุกสิ่งที่ทำกันใต้ฟ้าสวรรค์ พระเจ้าทรงวางภาระหนักแก่มนุษย์จริงๆ!