ฉบับ1971

เลวี‌นิติ 13:43-59 ฉบับ1971 (TH1971)

43. ให้​ปุโร‌หิต​ตรวจ​ดู​เขา ถ้า​โรค‍บวม​นั้น​สี‍แดง​เรื่อๆ อยู่​ที่​ศีรษะ​ล้าน​หรือ​ที่​หน้า‍ผา​กล้าน​ของ​เขา เหมือน​กับ​โรค​เรื้อน​ที่​ปรา‌กฏ​ตาม​ผิว‍หนัง

44. ชาย​ผู้‍นั้น​เป็น​โรค​เรื้อน เขา​เป็น​มล‌ทิน ปุโร‌หิต​ต้อง​ประ‌กาศ​ว่า เขา​เป็น​มล‌ทิน โรค​ของ​เขา​อยู่​ที่​ศีรษะ

45. “ให้​บุค‌คล​ที่​เป็น​โรค​เรื้อน​สวม​เสื้อ‍ผ้า​ที่​ขาด และ​ให้​ปล่อย​ผม และ​ให้​เขา​ปิด​ริม‍ฝี‍ปาก​บน​ไว้​แล้ว​ร้อง​ไป​ว่า ‘มล‌ทิน มล‌ทิน’

46. เขา​จะ​เป็น​มล‌ทิน​อยู่​ตลอด​เวลา​ที่​เขา​เป็น​โรค เขา​เป็น​มล‌ทิน เขา​จะ​ต้อง​อยู่​แต่​ลำ‌พัง​ภาย‍นอก​ค่าย

47. “เมื่อ​ใน​เครื่อง​แต่ง‍กาย​มี​เรื้อน ไม่​ว่า​จะ​เป็น​เครื่อง​แต่ง‍กาย​ขน‍สัตว์​หรือ​ผ้า‍ป่าน

48. อยู่​ที่​ด้าย​เส้น‍ยืน​หรือ​เส้น‍พุ่ง อยู่​ที่​ผ้า‍ป่าน​หรือ​ผ้า​ขน‍สัตว์​หรือ​อยู่​ใน​หนัง หรือ​สิ่ง‍ใดๆ​ทีี่​ทำ​ด้วย​หนัง

49. ถ้า​โรค​นั้น​ทำ​ให้​เครื่อง​แต่ง‍กาย​มี​สี‍เขียวๆ หรือ​แดงๆ​ที่​ด้าย​เส้น‍ยืน​หรือ​เส้น‍พุ่ง ที่​หนัง​หรือ​สิ่ง​ใดๆ​ที่​ทำ​ด้วย​หนัง นั่น​เป็น​เรื้อน​จะ​ต้อง​นำ​ไป​แสดง​ต่อ​ปุโร‌หิต

50. และ​ให้​ปุโร‌หิต​ตรวจ​โรค​นั้น และ​ให้​กัก​สิ่ง​ที่​เป็น​โรค​นั้น​ไว้​เจ็ด​วัน

51. พอ​ถึง​วัน‍ที่​เจ็ด​ก็​ให้​ตรวจ​ดู​โรค​นั้น​อีก ถ้า​โรค​นั้น​ลาม​ไป​ใน​เสื้อ‍ผ้า​เครื่อง​แต่ง‍กาย ไม่​ว่า​ที่​ด้าย​เส้น‍ยืน​หรือ​เส้น‍พุ่ง เป็น​ที่​หนัง‍สัตว์ หรือ​สิ่ง‍ใด​ที่​ทำ​ด้วย​หนัง‍สัตว์ โรค​นั้น​เป็น​โรค​เรื้อน​อย่าง​ร้าย นับ​ว่า​เป็น​มล‌ทิน

52. ให้​ปุโร‌หิต​เผา​เครื่อง​แต่ง‍กาย​นั้น​เสีย​ไม่​ว่า เป็น​โรค​ที่​ด้าย​เส้น‍ยืน หรือ​เส้น‍พุ่ง​เป็น​ที่​ผ้า‍ขน‍สัตว์​หรือ​ผ้า‍ป่าน หรือ​สิ่ง​ใดๆ​ที่​ทำ​ด้วย​หนัง‍สัตว์ เพราะ​เป็น​โรค​เรื้อน​ที่​ร้าย จึง​ให้​เผา​เสีย​ใน​ไฟ

53. “และ​ถ้า​ปุโร‌หิต​นั้น​ตรวจ​ดู และ​โรค​นั้น​มิ‍ได้​ลาม​ไป​ใน​เสื้อ​ทั้ง​ที่​ด้าย​เส้น‍ยืน​หรือ​เส้น‍พุ่ง หรือ​ใน​สิ่ง‍ใด​ที่​ทำ​ด้วย​หนัง‍สัตว์

54. ก็​ให้​ปุโร‌หิต​บัญ‌ชา​ให้​เขา​ซัก​ตัว​ที่​เป็น​โรค​นั้น​เสีย และ​ให้​กัก​ไว้​อีก​เจ็ด​วัน

55. เมื่อ​ซัก​แล้ว​ก็​ให้​ปุโร‌หิต​ตรวจ​ดู​ตัว​ที่​เป็น​โรค​นั้น​อีก ถ้า​บริ‌เวณ​ที่​เป็น​โรค​ไม่​เปลี่ยน​สี แม้‍ว่า​โรค​นั้น​ไม่​ลาม​ไป ก็​เป็น​มล‌ทิน เจ้า​จง​เอา​ใส่​ใน​ไฟ เผา​เสีย ไม่​ว่า​บริ‌เวณ​ที่​เป็น​โรค​เรื้อน​นั้น​จะ​อยู่​ข้าง‍ใน​หรือ​ข้าง‍นอก

56. “ถ้า​ปุโร‌หิต​ตรวจ​ดู​เมื่อ​ซัก​แล้ว เห็น​ว่า​โรค​นั้น​จาง ก็​ให้​ฉีก​บริ‌เวณ​นั้น​ออก‍เสีย​จาก​เสื้อ​หรือ​หนัง‍สัตว์ หรือ​เส้น‍ยืน​หรือ​เส้น‍พุ่ง

57. ถ้า​ปรา‌กฏ​ขึ้น​อีก​ใน​เครื่อง​แต่ง‍กาย​ไม่​ว่า​ที่ ด้าย​เส้น‍ยืน​หรือ​เส้น‍พุ่ง หรือ​ใน​สิ่ง​ใดๆ​ที่​ทำ​ด้วย​หนัง‍สัตว์ โรค​นั้น​ลาม​ไป​แล้ว เจ้า​จง​เผา​สิ่ง​ที่​เป็น​โรค​นั้น​ด้วย​ไฟ

58. ถ้า​เสื้อ​ทั้ง​ที่​ด้าย​เส้น‍ยืน​หรือ​เส้น‍พุ่ง หรือ​สิ่ง​ที่​ทำ​ด้วย​หนัง‍สัตว์ ซึ่ง​เมื่อ​ซัก​แล้ว​โรค​นั้น​หมด​ไป ก็​ให้​ซัก​อีก​เป็น​ครั้ง​ที่​สอง สะอาด​ได้​แล้ว”

59. นี่​เป็น​กฎ​ว่า​ด้วย​โรค​เรื้อน​ใน เสื้อ​ที่​ทำ​ด้วย​ขน‍สัตว์​หรือ​ผ้า‍ป่าน ไม่​ว่า​เป็น​ที่​ด้าย​เส้น‍ยืน​หรือ​เส้น‍พุ่ง หรือ​เป็น​ที่​สิ่ง​ใดๆ​ที่​ทำ​ด้วย​หนัง‍สัตว์ เพื่อ​ให้​พิจาร‌ณา​ว่า​อย่าง‍ใด​สะอาด อย่าง‍ใด​เป็น​มล‌ทิน