3. ท่านจงไปหาปุโรหิตผู้ประจำเวรอยู่ในเวลานั้น และกล่าวแก่เขาว่า ‘ข้าพเจ้ายอมรับในวันนี้แด่พระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านว่า ข้าพเจ้าได้เข้ามาในแผ่นดินซึ่งพระเจ้าทรงปฏิญาณแก่ บรรพบุรุษว่าจะประทานแก่เราทั้งหลาย’
4. แล้วปุโรหิตจะรับกระจาดไปจากมือของท่าน และวางไว้ที่หน้าแท่นบูชาแห่งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน
5. “และท่านจงตอบสนองต่อพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านว่า ‘บิดาของข้าพระองค์เป็นชาวอารัมผู้หลงทางท่องเที่ยวไป ท่านลงไปในอียิปต์และอาศัยอยู่ที่นั่นมีแต่จำนวนน้อย ที่นั่นท่านก็กลายเป็นประชาชาติหนึ่งใหญ่โตแข็งแรง และมีพลเมืองมาก
6. และชาวอียิปต์ทำแก่เราอย่างเลวทราม และข่มใจเรา และทำทารุณแก่เรา
7. แล้วเราก็ร้องทูลต่อพระเยโฮวาห์พระเจ้า แห่งบรรพบุรุษของเรา และพระเยโฮวาห์ทรงสดับเสียงของเรา ทอดพระเนตรความทุกข์ใจของเรา การลำบากของเรา การถูกบีบคั้นของเรา
8. และพระเจ้าทรงนำเราทั้งหลายออกจากอียิปต์ด้วยพระหัตถ์ อันทรงฤทธิ์ และด้วยพระกรที่เหยียดออก ด้วยหมายสำคัญและการอัศจรรย์ ทรงให้เกิดความยำเกรงยิ่งใหญ่
9. พระองค์ทรงนำเรามาที่นี่และประทานแผ่นดินนี้แก่เรา เป็นแผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์
10. ข้าแต่พระเจ้าเจ้าข้า บัดนี้ข้าพระองค์นำผลรุ่นแรกมาจากแผ่นดินนั้น ซึ่งพระองค์ประทานแก่ข้าพระองค์’ และท่านจงวางสิ่งของนั้นถวายแด่พระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน และกราบนมัสการพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน
11. ท่านจงปีติร่าเริงด้วยของดีทุกสิ่งซึ่งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านประทานแก่ท่าน แก่ครอบครัวของท่าน แก่ตัวท่านเอง และคนเลวี และคนต่างด้าวที่อาศัยอยู่ในหมู่พวกท่าน