48. น้ำตาของข้าพระองค์ไหลเป็นแม่น้ำเนื่องด้วยความพินาศแห่งธิดาของชนชาติของข้าพระองค์
49. “น้ำตาของข้าพระองค์ไหลลงไม่หยุดและไม่มีเวลาสร่างเลย
50. กว่าพระเจ้าจะทอดพระเนตรลงแลดูจากสวรรค์
51. นัยน์ตาของข้าพระองค์ทำให้ระทมเพราะเคราะห์กรรมของบรรดาบุตรีแห่งกรุงข้าพระองค์
52. “พวกที่ตั้งตนเป็นศัตรูต่อข้าพระองค์โดยไม่มีเหตุนั้นได้ขับไล่ข้าพระองค์ดังขับไล่นก
53. เขาทั้งหลายเหวี่ยงข้าพระองค์ลงในบ่อให้ตายและเอาหินถมทับข้าพระองค์เสีย
54. น้ำได้ท่วมศีรษะของข้าพระองค์ข้าพระองค์ว่า “ข้าพเจ้าสูญแน่แล้ว”
55. “ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ได้ร้องออกพระนามของพระองค์จากที่ลึกในบ่อ
56. พระองค์ทรงสดับเสียงข้าพระองค์ที่ว่า ‘ขออย่าทรงจุกพระกรรณต่อคำของข้าพระองค์ที่ร้องทูลขอให้ช่วย’
57. พระองค์ทรงเข้ามาใกล้ในวันที่ ข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์พระองค์ตรัสว่า “ไม่ต้องกลัว”
58. “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ได้ทรงเข้ากับคดีของข้าพระองค์แล้วพระองค์ทรงไถ่ชีวิตข้าพระองค์
59. ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงเห็นที่เขาผิดต่อข้าพระองค์แล้วขอทรงพิพากษาคดีของข้าพระองค์เถิด
60. พระองค์ได้ทรงเห็นใจแก้แค้นของเขาและแผนการทำร้ายข้าพระองค์แล้ว
61. “ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงได้ยินคำเยาะเย้ยและแผนการทำร้ายข้าพระองค์แล้ว
62. คือริมฝีปากและความคิดของผู้ที่ได้รุกรานข้าพระองค์ก็ต่อสู้ข้าพระองค์อยู่วันยังค่ำ
63. ดูเถิด ไม่ว่าเขาจะนั่งหรือลุกตัวข้าพระองค์ก็เป็นเนื้อเพลงให้เขาร้องเล่น
64. “ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงสนองเขาทั้งหลายตามกรรมแห่งน้ำมือของเขา
65. พระองค์คงจะทรงกระทำให้ใจของเขาทั้งปวงมืดมัวไปคำสาปของพระองค์คงตกเหนือเขา
66. พระองค์ทรงคงไล่ติดเขาไป ด้วยพระพิโรธและทำลายเขาเสียจากใต้ฟ้าสวรรค์ของพระเจ้า”