30. ให้เขาเอียงแก้มให้ผู้ที่ตบเขาให้เขายอมรับความอับอายอย่างเต็มเปี่ยมเถิด
31. ด้วยว่าพระเจ้าจะไม่ทรงละทิ้งเป็นนิตย์ดอก
32. แม้พระองค์ทรงกระทำให้เกิดความเศร้าโศก พระองค์จะทรงพระกรุณาตามความรักมั่นคงอันล้นเหลือของพระองค์
33. เพราะพระองค์ทรงกระทำให้ใครเกิดความทุกข์ใจหรือให้ลูกหลานมนุษย์มีความโศกด้วยชอบพระทัยก็หามิได้
34. การเหยียบย่ำบรรดาเชลยแห่งแผ่นดินโลกไว้ใต้เท้าก็ดี
35. การตัดสิทธิ์ของมนุษย์ผู้หนึ่งผู้ใดต่อพระพักตร์ผู้ใหญ่ยิ่งสูงสุดก็ดี
36. การตัดสินกลับสัตย์ในคดีของมนุษย์ก็ดีพระเจ้าไม่ทรงพอพระทัยเลย
37. ผู้ใดจะสั่งและให้เป็นไปได้นอกจากเมื่อพระเจ้าทรงสถาปนาให้เป็นไป
38. จากพระโอษฐ์ของพระผู้สูงสุดนั้นไม่ใช่มีมาทั้งร้ายและดี ยากและสบายหรือ
39. มนุษย์เป็นๆจะไปบ่นเอากับใครคือมนุษย์ที่ถูกทำโทษเพราะบาปของตน
40. ให้พวกเราทดสอบและพิจารณาวิถีของพวกเราและกลับมาหาพระเจ้าเถิด
41. ให้พวกเรายกจิตใจและมือของพวกเราขึ้น ต่อพระเจ้าในฟ้าสวรรค์ทูลว่า
42. “พวกข้าพระองค์ได้ทรยศและได้กบฏแล้วและพระองค์ยังไม่ได้ทรงอภัยโทษ”
43. “พระองค์ทรงห่มความกริ้วและไล่ตามพวกข้าพระองค์ได้ทรงประหารอย่างไม่สงสาร
44. พระองค์ทรงคลุมพระองค์ไว้เสียด้วยเมฆเพื่อว่าการอธิษฐานของพวกข้าพระองค์จะไม่ทะลุไป ถึงพระองค์ได้
45. พระองค์ได้ทรงกระทำให้พวก ข้าพระองค์เป็นเหมือนหยากเยื่อและมูลฝอยอยู่ในท่ามกลางชนชาติทั้งหลาย
46. “บรรดาศัตรูของพวกข้าพระองค์ได้อ้าปากตะโกนโพนทะนาว่าพวกข้าพระองค์