ฉบับ1971

กิจ‍การ​ของ​อัคร‌ทูต 25:16-27 ฉบับ1971 (TH1971)

16. ข้าพ‌เจ้า​จึง​ตอบ​ว่า ไม่​ใช่​ธรรม‌เนียม​ของ​ชาว​โรม​ที่​จะ​มอบ‍ตัว​จำ‌เลย ก่อน​ที่​โจทก์​กับ​จำ‌เลย​มา​พร้อม‍หน้า​กัน และ​ให้​จำ‌เลย​มี​โอ‌กาส​แก้​คดี​ใน​ข้อ‍หา​นั้น

17. ครั้น​พวก​โจทก์​กับ​จำ‌เลย​มา​พร้อม​กัน​ที่​นี่​แล้ว ข้าพ‌เจ้า​ก็​มิ​ได้​รอ‍ช้า ใน​วัน​รุ่ง​ขึ้น​ข้าพ‌เจ้า​ได้​นั่ง​บัล‌ลังก์ และ​สั่ง​ให้​พา​จำ‌เลย​เข้า​มา

18. เมื่อ​พวก​โจทก์​ยืน​ขึ้น เขา​มิ​ได้​กล่าว‍หา​จำ‌เลย​เหมือน​ที่​ข้าพ‌เจ้า​คาด​ไว้​นั้น

19. เป็น​แต่​เพียง​ปัญ‌หา​เถียง​กัน​ด้วย​เรื่อง​ลัทธิ​ศาส‌นา​ของ​เขา​เอง และ​ด้วย​เรื่อง​คน‍หนึ่ง​ที่​ชื่อ​เย‌ซู​ซึ่ง​ตาย​แล้ว แต่​เปา‌โล​ยืน‍ยัน​ว่า​ยัง​เป็น​อยู่

20. เมื่อ​ข้าพ‌เจ้า​ยัง​งง‌งวย​อยู่​ว่า​จะ​พิจาร‌ณา​ปัญ‌หา​นั้น​อย่าง‍ไร​ดี จึง​ถาม​เปา‌โล​ว่า จะ​ใคร่​ขึ้น​ไป​ยัง​กรุง​เย‌รู‌ซา‌เล็ม​ให้​ชำระ​ความ​นั้น​ที่​นั่น​หรือ​ไม่

21. แต่​เมื่อ​เปา‌โล​ได้​ขอ​ให้​ขัง​ไว้​เพื่อ​ให้​มหา‍จักร‌พรรดิ​ตัด‍สิน ข้าพ‌เจ้า​จึง​สั่ง​ให้​คุม​ขัง​เขา​ไว้​จน‍กว่า​จะ​ส่ง​ตัว​ไป​ถึง​ซีซาร์​ได้”

22. อา‌กริป‌ปา​จึง​กล่าว​แก่​เฟส‌ทัส​ว่า “ข้าพ‌เจ้า​จะ​ใคร่​ฟัง​ปาก‍คำ​คน‍นั้น​ด้วย” เฟส‌ทัส​จึง​กล่าว​ว่า “พรุ่ง‍นี้​ท่าน​จะ​ได้​ฟัง​เขา”

23. ครั้น​วัน​รุ่ง​ขึ้น​อา‌กริป‌ปา​กับ​เบอร์‌นิส เสด็จ​มา​พร้อม​ด้วย​ราช‍บริ‌พาร​เป็น​ที่​สง่า‍ผ่า‍เผย​มาก จึง​เข้า​ไป​ประ‌ทับ​ใน​ห้อง​พิจาร‌ณา​พร้อม​กับ​นาย‍พัน​และ​คน​สำ‌คัญๆ​ทั้ง‍หลาย​ใน​นคร​นั้น แล้ว​เฟส‌ทัส​จึง​สั่ง​ให้​พา​เปา‌โล​เข้า​มา

24. เฟส‌ทัส​จึง​ทูล​ว่า “ดู‍ก่อน ท่าน​กษัตริย์​อา‌กริป‌ปา​และ​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ที่​อยู่​ด้วย​กัน​ที่​นี่ ท่าน​ทั้ง‍หลาย​เห็น​คน‍นี้ ที่​บรร‌ดา​พวก‍ยิว​ได้​วิง‍วอน​ข้าพ‌เจ้า​ทั้ง​ใน​กรุง​เย‌รู‌ซา‌เล็ม​และ​ที่‍นี่​ด้วย ร้อง​ว่า​เขา​ไม่‍ควร​จะ​มี​ชีวิต​อยู่​ต่อ‍ไป

25. แต่​ข้าพ‌เจ้า​เห็น​ว่า​เขา​ไม่​ได้​ทำ​ผิด​สิ่ง​ไร​ที่​ควร​จะ​ต้อง​ตาย และ​เพราะ​เขา​เอง​ได้​ถวาย​ฎีกา​มหา‍จักร‌พรรดิ ข้าพ‌เจ้า​ตก‍ลง​ใจ​ว่า​จะ​ส่ง​เขา​ไป

26. ข้าพ‌เจ้า​ไม่​มี​ราย‍งาน​อะไร​แน่​ชัด​เรื่อง​คน‍นี้ ที่​จะ​ถวาย​เจ้า‍นาย​ของ​ข้าพ‌เจ้า เหตุ​ฉะนั้น ข้าพ‌เจ้า​จึง​พา​เขา​ออก​มา​ต่อ‍หน้า​ท่าน​ทั้ง‍หลาย มี​กษัตริย์​อา‌กริป‌ปา​เป็น​ประ‌ธาน หวัง​ว่า​เมื่อ​ไต่‍สวน​แล้ว​จะ​มี​เรื่อง​พอ​ที่​จะ​ถวาย​ราย‍งาน​ไป​ได้​บ้าง

27. เพราะ​ข้าพ‌เจ้า​เห็น​ว่า ที่​จะ​ส่ง​จำ‌เลย​ไป และ​มิ​ได้​ส่ง​ข้อ‍หา​ไป​ด้วย ก็​เป็น​การ​เหลว‍ไหล​ไม่​ได้​เรื่อง”