14. ถ้าคนต่างด้าวที่มาอาศัยอยู่กับเจ้า หรือคนหนึ่งคนใดท่ามกลางเจ้าตลอดชั่วชาติพันธุ์ ของเจ้าจะใคร่ถวายเครื่องบูชาด้วยไฟ เป็นกลิ่นที่พอพระทัยแด่พระเจ้า ก็ให้เขาทั้งหลายกระทำเหมือนเจ้าทั้งหลายได้กระทำนั้น
15. จะต้องมีกฎเกณฑ์อย่างเดียวกันสำหรับชุมนุมชนและ สำหรับคนต่างด้าวผู้มาอาศัยอยู่กับเจ้า เป็นกฎเกณฑ์ถาวรตลอดชั่วชาติพันธุ์ของเจ้า คือเจ้าเป็นอย่างใดคนต่างด้าวก็เป็นอย่างนั้น ต่อพระพักตร์พระเจ้า
16. จะต้องมีบัญญัติอย่างเดียวกัน และกฎหมายอย่างเดียวกันสำหรับเจ้าและสำหรับ คนต่างด้าวที่มาอาศัยอยู่กับเจ้า”
17. พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า
18. “จงกล่าวแก่คนอิสราเอลว่า เมื่อเจ้าทั้งหลายมาถึงแผ่นดินที่เราจะพาเจ้าไป
19. และเมื่อเจ้ารับประทานอาหารแห่งแผ่นดินนั้น เจ้าจงนำเครื่องบูชาถวายแด่พระเจ้า
20. จงเอาแป้งเปียกส่วนหนึ่งที่เจ้าทำใหม่ทำขนม ก้อนหนึ่งถวายเป็นเครื่องบูชา เป็นเครื่องบูชาที่ได้จากลานนวดข้าว เจ้าจงถวายเช่นว่านี้
21. จงเอาแป้งเปียกส่วนหนึ่งที่เจ้าทำใหม่ถวายเป็นเครื่อง บูชาแด่พระเจ้าตลอดชั่วชาติพันธุ์ของเจ้า
22. “ถ้าเจ้าทั้งหลายได้ประพฤติผิด มิได้รักษาพระบัญญัติเหล่านี้ทุกประการ ซึ่งพระเจ้าตรัสสั่งแก่โมเสส
23. ทุกประการซึ่งพระเจ้าทรงบัญชาไว้ทางโมเสส ตั้งแต่วันที่พระเจ้าประทานพระบัญชา และต่อๆไปตลอดชั่วชาติพันธุ์ของเจ้า
24. แล้วถ้าประชาชนได้กระทำผิดโดยไม่เจตนา โดยที่ชุมนุมชนไม่รู้เห็น ชุมนุมชนทั้งหมดต้องถวายลูกวัวผู้ตัวหนึ่ง เป็นเครื่องเผาบูชา ให้เป็นกลิ่นที่พอพระทัยแด่พระเจ้าพร้อมกับธัญญบูชา และเครื่องดื่มบูชาคู่กันตามกฎหมาย และถวายแพะผู้ตัวหนึ่งเป็นเครื่องบูชาไถ่บาป
25. และให้ปุโรหิตทำการลบมลทินบาปให้แก่ชุมนุมชน อิสราเอลทั้งหมด และเขาทั้งหลายจะได้รับอภัยโทษ เพราะเป็นการผิด และเขาได้นำเครื่องบูชาของเขามาถวายด้วยไฟแด่พระเจ้า และถวายเครื่องบูชาไถ่บาปต่อพระพักตร์พระเจ้า เพราะความผิดของเขา