ฉบับ1971

กัน‌ดาร‍วิถี 12:8-14 ฉบับ1971 (TH1971)

8. เรา​พูด​กับ​เขา​ปาก​ต่อ​ปาก​อย่าง​ชัด‍เจน​ไม่​พูด​เร้น‍ลับ และ​เขา​เห็น​สัณ‌ฐาน​ของ​พระ‍เจ้า ไฉน​เจ้า​ไม่​กลัว​ที่​จะ​พูด​ติ​โม‌เสส​ผู้​รับ‍ใช้​ของ​เรา”

9. พระ‍เจ้า​ทรง​กริ้ว​เขา​มาก แล้ว​เสด็จ​ไป​เสีย

10. เมื่อ​เมฆ​ลอย​พ้น​เต็นท์​ไป ดู‍เถิด มิเรียม​ก็​เป็น​โรค‍เรื้อน​ขาว​ดุจ​หิมะ อา‌โรน​หัน​ไป​ดู​มิเรียม และ​ดู‍เถิด นาง​เป็น​โรค‍เรื้อน

11. และ​อา‌โรน​พูด​กับ​โม‌เสส​ว่า “ข้า‍แต่​เจ้า‍นาย​ของ​ข้าพ‌เจ้า ขอ​อย่า​ลง‍โทษ​แก่​เรา​ทั้ง‍สอง​ที่​ได้​กระ‌ทำ ความ​เขลา​และ​บาป​เช่น‍นี้

12. ขอ​อย่า​ให้​มิเรียม​เป็น​เหมือน​คน​ที่​ตาย​แล้ว ดุจ​คน​ที่​คลอด​จาก​ครรภ์​มารดา​มี​เนื้อ​กุด​ไป​ครึ่ง​หนึ่ง”

13. และ​โม‌เสส​ได้​ร้อง‍ทูล​พระ‍เจ้า​ว่า “ข้า‍แต่​พระ‍เจ้า ขอ​พระ‍องค์​ทรง​รัก‌ษา​นาง ข้า‍พระ‍องค์​ทูล​วิง‍วอน​ต่อ​พระ‍องค์”

14. แต่​พระ‍เจ้า​ตรัส​กับ​โม‌เสส​ว่า “ถ้า​พ่อ​ของ​นาง​ถ่ม​น้ำ‍ลาย​รด​หน้า​นาง นาง​จะ​ละอาย​อยู่​เจ็ด​วัน​มิ‍ใช่​หรือ จง​กัก​นาง​ไว้​นอก​ค่าย​เจ็ด​วัน ภาย‍หลัง​จึง​ให้​กลับ​เข้า​มา​ได้”