1. แล้วคนอิสราเอลทั้งสิ้นก็ชุมนุมอยู่ด้วยกันเฝ้าดาวิด ที่เมืองเฮโบรนทูลว่า “ดูเถิด ข้าพระบาททั้งหลายเป็นกระดูกและเนื้อของฝ่าพระบาท
2. ในกาลก่อน แม้เมื่อซาอูลทรงเป็นพระราชา ฝ่าพระบาทก็ทรงนำอิสราเอลออกไปและเข้ามา และพระเยโฮวาห์พระเจ้าของฝ่าพระบาทว่า ‘เจ้าจะเป็นผู้ปกครองอิสราเอลประชากรของเรา อย่างผู้เลี้ยงแกะ และเจ้าจะเป็นเจ้าเหนืออิสราเอลประชากรเรา’ ”
3. ดังนั้นพวกผู้ใหญ่ของคนอิสราเอลก็มาเฝ้า พระราชาที่เมืองเฮโบรน และดาวิดทรงกระทำพันธสัญญากับ เขาทั้งหลายที่เมืองเฮโบรนต่อพระพักตร์พระเจ้า และเขาทั้งหลายก็เจิมตั้งดาวิดให้ เป็นพระราชาเหนืออิสราเอล ตามพระวจนะของพระเจ้าโดยซามูเอล
4. ดาวิดและคนอิสราเอลทั้งสิ้นไปยังเยรูซาเล็ม คือเยบุส ที่นั่นคนเยบุสอยู่ซึ่งเป็นชาวแผ่นดินนั้น
5. ชาวเมืองเยบุสทูลดาวิดว่า “พระองค์จะเสด็จเข้ามาที่นี่ไม่ได้” อย่างไรก็ดี ดาวิดทรงยึดที่กำบังเข้มแข็งคือศิโยนไว้ คือนครของดาวิด
6. ดาวิดรับสั่งว่า “ผู้ที่โจมตีคนเยบุสได้ก่อนจะได้เป็นหัวหน้า และผู้บังคับบัญชา” และโยอาบบุตรของนางเศรุยาห์ได้ยกขึ้นไปก่อน ท่านจึงได้เป็นหัวหน้า
7. และดาวิดทรงประทับอยู่ในที่กำบังเข้มแข็ง เพราะฉะนั้น เขาจึงเรียกว่า นครของดาวิด