1. “จงคร่ำครวญอาลัยถึงบรรดาเจ้านาย ของอิสราเอล
2. และกล่าวว่า“ ‘มารดาของเจ้าช่างเหมือนนางสิงห์ในหมู่สิงห์เสียนี่กระไร!นางเอนกายลงในหมู่สิงห์หนุ่มและเลี้ยงดูลูกๆ ของนาง
3. ลูกสิงห์ตัวหนึ่งของนางเติบโตเป็นสิงห์หนุ่มผู้แกร่งกล้าเขาเรียนรู้ที่จะฉีกเหยื่อและขย้ำมนุษย์
4. เมื่อประชาชาติทั้งหลายได้ยินเรื่องของเขาก็ดักจับเขาไว้ได้ในหลุมพรางพวกเขาเอาขอเกี่ยวสิงห์หนุ่มนั้นนำเขาไปยังดินแดนอียิปต์
5. “ ‘เมื่อนางสิงห์เห็นว่าความหวังไม่เป็นจริงความคาดหมายก็สูญสิ้นไปนางจึงเอาลูกสิงห์อีกตัวหนึ่งมาเลี้ยงให้เป็นสิงห์หนุ่มผู้แกร่งกล้า
6. เขาเที่ยวไปในหมู่สิงห์เพราะบัดนี้เขาเป็นสิงห์หนุ่มแกร่งกล้าเขาเรียนรู้ที่จะฉีกเหยื่อและขย้ำมนุษย์
7. เขาทลายที่มั่นและทำลายล้างเมืองต่างๆ ของพวกเขาดินแดนนั้นและพลเมืองทุกคนก็ตระหนกตกใจเมื่อเขาขู่คำราม
8. แล้วประชาชาติทั้งปวงจากภูมิภาคต่างๆ โดยรอบก็มาสู้กับเขาพวกเขากางตาข่ายดักเขาแล้วก็จับเขาได้ในหลุมพราง
9. เขาถูกลากด้วยขอเกี่ยวไปขังไว้ในกรงถูกนำตัวไปเข้าเฝ้ากษัตริย์บาบิโลนเขาถูกขังไว้ในคุกจึงไม่ได้ยินเสียงคำรามของเขาบนภูเขาทั้งหลายของอิสราเอลอีกต่อไป
10. “ ‘มารดาของเจ้าเหมือนเถาองุ่นปลูกไว้ริมน้ำในสวนองุ่นของเจ้ามีผลดกและเต็มไปด้วยกิ่งก้านสาขาเพราะมีน้ำท่าบริบูรณ์
11. กิ่งก้านของมันแข็งแรงเหมาะเป็นคทาของผู้ครอบครองมันชูก้านสูงเหนือแขนงอันหนาทึบโดดเด่นเพราะชูขึ้นสูงและแผ่ก้านงาม
12. แต่มันถูกถอนรากขึ้นมาด้วยโทสะอันแรงกล้าและถูกเหวี่ยงทิ้งลงกับพื้นลมตะวันออกทำให้มันเหี่ยวเฉาผลของมันถูกปลิดไปกิ่งก้านแข็งแรงของมันเหี่ยวเฉาและไฟก็เผาผลาญมัน
13. บัดนี้มันถูกนำไปปลูกไว้ในถิ่นกันดารซึ่งพื้นดินแห้งแล้งแตกระแหง
14. มีไฟลามออกมาจากกิ่งใหญ่กิ่งหนึ่งของมันเผาผลของมันวอดวายจึงไม่เหลือกิ่งก้านแข็งแรงที่เหมาะจะทำเป็นคทาของผู้ครอบครองอีก’“นี่คือบทคร่ำครวญและเอาไว้ใช้ในยามคร่ำครวญ”